Bir mahallar ayollarni "qadr"laymiz deb, iwlawga, jamoat joylarda yuriwga va musulmon ayollarni esa o4iq yuriwga imkoniyat 9ratib berganlar bugun o'zlari owa paytdagi ayollardan kora qadrga muhtoj ekanini kor9pmiz. Oddiy oilani oling. Bugungi kundagi eng a4inarli hollardan biri er bekor4i xotin esa iw4i. Xotin eriga qilayotgan tanayu malomatlari 4idab bolmas. Ozlari4a ayollarni qadrlaymiz deb erlarni9m, ayollarni9m qadrga muhtoj qip qoyiwdi. Misol un ruslarda er xotin ajrawsa er bomw boldi degani, uydan erini haydarkan xotini. Ey ayolni "qadr"lamoq4i bolgan erkak! O'zing qadrga muhtoj bopqopsanu! Aslida Islom dinida qadrlanganidan ortiqroq qadr topolmidi ayol.

 
yaqinda,1 hafta Vatandan uzoqda safarda bo'ldik.
qaytar ekanmiz ,bir payt Yulduz opamizzi "Hech kimga bermaymiz seni o'zbekiston" degan qo'shig' chiqib qoldi ,  eshitiib kelyapman(naush)  ....
shunaqa yig'labmanki ich ichimdan...
qani endi o'zimni to'htata olsam...
Ho'jaynimdan hijolat bo'lib shuncha yashirsam ham bilib qolib hayron bb , qo'rqib ketdilar

bu yig'i bolalarni yaqinlarimni sog'inishdan emasdi...
aytsam...balandparvoz gapdek tuyilishi mk..

Yulduz opa ,Rosiyyani bir shahrida konsert berib,yakunida shu qo'shiqni ayta turib sahnada yig'laganini his qildim...

safardagi brodarlarimiz "Vatanni sog'indim" deyishlarini his qildim..

Alloh butun dunyoni, shu qatori ona yurt O'zbekistonimizni  hamisha O'z panohida  asrasin .

Yo'lda hazrati imom masjidiga asrga kirgan ahlimni kutib o'tiribman. AZON  shu qadar chiroyli yangradi lekin baland emas. Sog'ingan ekanmanmi beihtiyor qalblar yumshadi. moshinalar ko'p namozhonlar kop shekilli. Xalqimizni hidoyat qilgan Rabbimizga hamd.

Janobi Rasululloh s.a.v. hastaliklari og'irlashganida goh - gohida hushlarini yo'qotardilar. Bundan juda g'amgin bo'lgan Fotima baland ovozda :
,, Oh , otajonim , iztirobingiz! '' deb yig'lardilar. Shu holatda Janobimiz s.a.v. marhamat qildilar :
,, Endi otangiz hech qanday iztirobda qolmaydi !''
Rasululloh vafot etdilar . . .
Fotima onamiz  :
,, Ey Robbimning da'vatini qabul qilgan Otajonim !
Ey Firdavs maqomi bo'lgan Otajonim !
Ey o'limidan Jabroilga xabar bergan Otajonim !
  RASULULLOH  S.A.V. DAFN ETILGANLARIDAN SO'NG HAZRATI FOTIMA ANAS R.A.GA :
   ,,EY ANAS ! PAYG'AMBARINGIZ UZRA TUPROQ TORTILISHIGA KO'NGLINGIZ QANDAY ROZI BO'LDI ? ''
Rasululloh s.a.v. vafotlaridan so'ng Hazrati Fotima r.a. quyidagi baytlarni ko'p ko'p o'qib, sas chiqarmay yig'lar edilar :

Payg'ambar mehri ila ungan qalbga ne bo'ldi?
Ko'p zamondir hattoki bo'yin ololmay yig'lar. . .
Boshimga nogoh shunday musibatlar keldiki,
Kunduzlari tun bo'lur kimgaki kelsa agar. . .

Xulosatush - shuruh 44- sahifa.

. . . . . . . . bu holatni tasvirlash juda ham og'ir.
Olloh rozi bo'lsin.

Bir kam dunyo . . .

<a href="http://www.youtube.com/watch?v=Z69bpZU2sLw" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=Z69bpZU2sLw</a>

Juma' kuni edi. Har doimgidek bu kunga tayyorgarlik ko'rildi. Juma' namozining avvalgi 4raka't sunnati o'qib bo'lingach, imom minbarga chiqib o'tirdi. So'ng muazzin azon aytdi. Imom o'rnidan asta qo'zg'alib xutba o'qiy boshladi. U shunchalik chiroyli ediki , uni tinglagan inson o'zini yig'idan tutib turolmas edi. . . . Ich ichimdan juda ham g'alati ammo juda ham hayajonli his tuyg'ular o'ta boshladi. Ko'z yoshlarimni yashirish uchun boshimni quyi soldim. Yolg'iz bo'lganimda ko'z yoshlarim tugaguncha yig'lagan bo'lar edim. . .

Ollohim ! Qalblarimizni shirkdan,Amallarimizni riyodan , tillarimizni yolg'ondan O'zing asra.

Абу Абдуллоҳ Билол ибн А абоҳ ал-Ҳабаший (розийаллоҳу анҳу) Лайғамбаримизнинг (алайҳиссалом) улуғ саҳобаларидан. Маккага сқин жойда таваллуд топган, туғилишдан қул бслган сди. Хсжайинининг қаттиқ қийноқ ва хсрлашларига қарамай, «Аҳад, Аҳад» (Аллоҳ бирдир) десверган иродали ҳабаший қулни Ҳазрати Абу Бакр Сиддиқ озод қилганлар. Ҳазрати Билол Абу Бакр Сиддиқдан кейин иккинчи бслиб иймон келтирди. Озод стилганидан сснг бутун ҳаётини Исломга бағишлади.
Барча ғазотларда А асулуллоҳ (с.а.в.) билан ёнма-ён бслди, у зотни ҳимос қилди. Лайғамбаримиз бу кишига қаттиқ ишонганларидан мусулмонлар хазинасига (Байтулмол) омборчи қилиб тайинлаганлар. Ҳазрати Билол биринчи Ислом муаззини ҳамдир. Ҳижратнинг биринчи йилларида Лайғамбар алайҳиссалом намозхонларни бир жойга жамлаш учун илк азон айтишни Ҳазрати Билолга юкладилар ва у киши А асули акрам вафотларига қадар бу вазифани ихлос билан бажардилар. Аабий вафотларидан кейин Ҳазрати Билол Шомга кетиб қолди ва умри охиригача фақирона ҳаёт кечирди. Лайғамбаримиз томонларидан жаннат муждаси билан шарафланган зотлардан. Ҳазрати Умар даврларида, ҳижрий 20 (милодий 642) йили Шомда вафот стди, қабри Дамашқ шаҳрида.
* * *
Ҳазрати Умарнинг (розийаллоҳу анҳу) бир ажойиб гапи бор: "œАбу Бакр саййидимиз ва саййидимизни озод қилган кишидир". Абу Бакрдай саййид (азиз) инсон озод қилган саййид сса Билол Ҳабаший (розийаллоҳу анҳу) сди. Қоп- қора, бсйдор ва озғин, қуюқ сочли ва туксиз юзли бу киши сзига билдирилган мақтовлардан хижолат бслиб: «Асли мен ҳабашийман, кечагина қул сдим, Ислом мени ҳурликка олиб чиқди» дер сди. Ана шу занжи қул кучли иймони, Аллоҳ ва Унинг динига буюк муҳаббати, Лайғамбарига юксак садоқати билан Ислом тарихидан абадий жой олди. Ҳозир ҳам мусулмон слкаларида ёшгина болакайни тсхтатиб: «Билол ким сди, сй болам?» дейишингиз билан у бурро тилда: «Билол А асулуллоҳнинг (алайҳиссалом) муаззинларидир, Аллоҳга иймони кучли инсон сди», деб жавоб беради. Билол Макка мушрикларидан Умайс ибн Халафнинг қули сди. Бир ҳовуч
хурмо свазига хсжайинининг тусларини боқарди. Агар Ислом келмаганида у бир умрга қул ҳолида бировлар хизматини қилиб, хсрликда, хорликда, зорликдан беному нишон слиб кетган бсларди. Аммо Аллоҳ таоло унга бошқача тақдир битган сди"¦

Умайс ибн Халаф ота-боболари динидан чиқиб, снги динга кирган қулини аёвсиз калтаклар, устига қизиган оғир тошларни бостириб қсср сди. Уни бу йслдан қайтариш учун алам ва ғазаб билан унга қайта-қайта ташланарди. Қул сса калтакларга парво қилмас, қийноқларга чидар, оғзидан «Аллоҳу Аҳад, Аҳад"¦ Аҳад» деган ссз тушмас сди. Уни бир неча кун қийнашди, жазирама офтоб тиғида ушлашди, алдаб ксришди, қуюқ ваъдалар беришди. Аммо хсжайин ва унинг ҳайбаракаллачилари ғазабини жумбушга келтириб қора қулнинг тилидан «Аҳад"¦Аҳад"¦» тушмасди.
Ана шу азобли кунларда қулни Қурайш улуғларидан Абу Бакр Сиддиқ ксриб қолди. Унинг аҳволини ксриб, Умайсга «А аббим Аллоҳ» деган кишини слдирасизларми?! Ундан ксра нархидан ошиғига сот-да, уни озод қил!» деб қичқирди. Бу гап чскаётган одамга нажот қайиғи учрагандай бслди. Чунки қулини ҳеч бсйсундира олмай, мутакаббир хожа ундан умидини узган, ниҳостда

қийналиб кетган сди. Бунинг устига савдогар Умайсга қулни слдиришдан ксра схши пулга сотиш фойдалироқ сди. Қулни Абу Бакрга сотишди, у сса Билолни шу заҳоти озод қилди. Абу Бакр Сиддиқ (розийаллоҳуанҳу) Билолни қслтиғидан олиб, ҳурлик сари етаклаб кетаётганида Умайс унга «Ол уни, Лот ва Уззога қасам, агар уни бир дирҳамга оламан деганингда ҳам сотиб юборган бслардим», деди. Аламзада хожанинг киноссига Абу Бакр муносиб жавоб қилди: «Агар уни юз дирҳамга сотганингда ҳам тслардим!».

* * *
А асулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) ва у зотга ргашган мусулмонлар Ясрибга ҳижрат қилиб, у ерда
срнашганларидан кейин Лайғамбар алайҳиссалом беш вақт намоз учун азонни машруъ (жорий) қилдилар.
Ҳар куни беш маҳал ким намозга азон айтади? Уфқ узра кимнинг такбир ва таҳлиллари снграйди? Ана шу
бахтга Билол лойиқ ксрилди. Ўн уч йил олдин «Аллоҳу Аҳад"¦» дегани учун таҳдид ва азоб-қийноқларга учраган Ҳазрати Билол снди севимли Ларвардигори ҳамда Унинг А­лчиси номини хавотирсиз қайта-қайта такрорлай олади: «Аллоҳу акбар"¦ Ашҳаду анла илаҳа иллаллоҳ"¦ Ашҳаду анна Муҳаммадар А асулуллоҳ...» Аллоҳ таоло иймонда, Лайғамбарига садоқатда тенгсиз Билолга сна бир туҳфа тайёрлаб турган сди. Мусулмонларнинг куфр ва ширкка қарши илк жанги — Бадр маъракасида Билол қилич сирмаш шарафига мусссар бслгани билан бир қаторда сзини ксп азоблаб хсрлаган хожасидан интиқом олиш имконига сга бслди.

Умайс бу урушда қатнашмоқчи ҳам смас сди. Аммо Билол каби ожиз мусулмонларни азоблашга снг ксп гиж-гижлаган Уқба ибн Абу Муойт дссти Умайсни ғазотга чиқишга ундади. Агар у маломат қилмаганида Умайс жанг майдонига сқин келмаган, аснчли слимтопмаган бсларди. Жангда Умайс ҳам, Уқба ҳам ҳалок бслди, Аллоҳ таоло икковининг ҳам собиқ қул Билолқсли билан слим топишини ирода қилди.

* * *
Орадан ксп ойлар, йиллар стди"¦ Ҳазрати Билол жуда ксп воқеа-ҳодисаларга гувоҳ бслди. У А асулуллоҳнинг (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) муаззам қсшинида Маккани фатҳ қилиш учун кириб борди. Макка қслга киритилган куни Фахри коинот Билолга масжид устига чиқиб азон айтишни буюрдилар: "œҲақ келгани, ботил кетганидан дарак бериб азон айт!" Муаззам масжид узра мсминлар қалбини сйратувчи, мушриклар дилига қсрқув-ваҳима солувчи азон овози снграй бошлади: «Аллоҳ буюкдир, Аллоҳ буюкдир"¦» Билол намозларга азон айтиб, сзини зулматдан нурга, қулликдан ҳурликка чиқарган буюк диннинг маросимларини адо стаётганидан, Аллоҳнинг А­лчиси билан ёнма-ён сшаётганидан мамнун сди.

Бу орада Ислом шаъни юксалди, бошқа слкаларга ёйилди, мусулмонларнинг ҳам мавқе-мартабаси ортди.
Ўтаётган ҳар бир кун Билолнинг А асулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) қалбларига сқинлигини шу қалар
зиёда қилдики, у зот Билолни «жаннат аҳлидан бслганиши» деб тавсифладилар. Лекин у олдингидай камтар,
сертавозеъ ҳолида қолди, ҳар гапида сзини «кечагина қул бслган киши» деб сслатишдан чарчамасди.

* * *
Билол каби барча мусулмонларни маҳзун қилиб Лайғамбар алайҳиссалом А афиқул-Аълога риҳлат қилдилар. Кейин мусулмонлар ишига Абу Бакр бош бслди. Билол унинг ҳузурига бориб:
— А­й Аабийнинг халифаси, снди менга ижозат беринг, Жанобим вафотларидан кейин бу шаҳарга сиғмай
қолдим. Мен А асулуллоҳнинг: «Мсмин амалининг афзали Аллоҳ йслида жидду-жаҳд қилишидир» деганларини сшитганман, — деди.— Аима истайсан, сй Билол? — ссрадилар Абу Бакр Сиддиқ.
— То слгунимча Аллоҳ йслида юришни хоҳлайман, —деди Ҳазрати Билол.
— Унда бизга азонни ким айтади? — ссради халифа.
Билол ксзлари жиқ ёшга тслиб жавоб қилди:
— Мен А асулуллоҳдан кейин ҳеч кимга азон айтмайман.
— Қолиб бизга азон айтиб тур, сй Билол, — стинди халифа.
— Агар мени сз нафсинг учун озод қилган бслсанг, сен айтгандай бслақолсин. Агар Аллоҳ учун озод стган
бслсанг, унда мен ва У Зот сртасидаги ишга аралашма,— деди Билол.
— Сени Аллоҳ учун озод қилганман, сй Билол, — жавоб қилди Абу Бакр Сиддиқ.
Шундан кейин Билол шаҳардан чиқиб, Шом тарафга кетди. Қолган умрини Ислом сарҳадларида срнашиб стказди. Аллоҳ ва Унинг А асулига йслиққунига қадар Аллоҳ ва Лайғамбаримиз схши ксрадиган амалларда
ғайрат ксрсатди. Аммо унинг кучли, сткир ва бироз ғамнок овози азон айтиб бошқа снграмади. Сабаби шуки, у азон айтаркан: «Ашҳаду анна Муҳаммадар А асулуллоҳ» жумласига келганида хотиралардан қийналиб, овози бсғилиб қолар, калима ва ибораларга қсшилиб ксзларидан ёш жаласи қуйилаверар сди.

* * *
Билол ибн А абоҳ (розийаллоҳу анҳу) сснгги марта Ҳазрати Умар Шомни зиёрат қилган кунлари азон айтди.
Мусулмонлар Билолни бир мартагина намозларига азон айтиб беришга ксндириш учун мсминлар амирини восита қилишди. Ҳазрати Умар (розийаллоҳу анҳу) Билолни ёнига чорлади. Аамоз вақти кирганида ундан
азон айтиб беришини илтимос қилди. Билол мезанага кстарилди ва азон айтди"¦ У азон чақирар скан, А асулуллоҳни (алайҳиссалом) ксрган саҳобалар сзларини тутолмай йиғлаб юборишди.
Йиғлаганда ҳам олдин ҳеч қачон ксрилмаганидай қаттиқ ксз ёши тскишди.

"Ҳилол" слектрон журналидан

Хайруллох Хамидовнинг Ланжара ортида ёзган шеьри(тулдирилган)

Ҳаммамиз соғинчда, ҳаммамиз уйда,
Аимадир етишмас байрамда, тсйда,
Бировга билдирмай сз сзларича,
Ақраболаримиз йиғлашар уйда.

Урфда бор балки қондош, саралаш,
Бир дилни шод стмак ёки сралаш,
Тсйга ҳам чорлайди алам аралаш,
Хешимиз соғиниб йиғлайди зор-зор.

Ашликдан суйдингиз акажон дес,
Мен учун куйдингиз акажон дес,
Аа қилиб қсйдингиз акажон дес,
Синглимиз соғиниб йиғлайди зор-зор.

Укажон муштоқмиз аёнларингга,
Ссзлаб берасжак баёнларингга,
Аима дейман снди жиснларингга,
Опамиз соғиниб йиғлайди зор-зор.

Қалби ёнар, чекади фироқ,
Айтинг бунчалар ҳам кетдингиз йироқ,
Қсллари қалтираб счирар чироқ,
Аёлимиз йиғлар соғиниб зор-зор.

Кимдир ғиштда ишлар кимдир оҳакда,
Дийдор дийдормиди қисқа гсшакда,
Бир жой бсш туради доим тсшакда,
Аёлимиз йиғлар соғиниб зор-зор.

Изтироб даҳшати юракни еди,
Лаблари пичирлаб бир нима деди,
Келгунингча кетиб қолмасам сди,
Бувимиз соғиниб йиғлайди зор-зор.

Кексалик чоғида қадалди тикан,
Ауқул битта гапни дегани деган,
Болам боролмадим йсл узоқ скан,
Бувимиз соғиниб йиғлайди зор-зор.

Отасиз сшашнинг азоби ёмон,
Отажон қайтинг дер ксзлари гирён,
Аима қиларини билолмай ҳайрон,
Ўғлимиз соғиниб йиғлайди зор-зор.

Жажжи кснгли сезар дил фироғини,
Аламдан отади гул тароғини,
Ўйнагиси келмас қсғирчоғини,
Қизимиз соғиниб йиғлайди зор-зор.

Билмасди синовнинг бундоқ шартини,
Олтмишга кирганда ҳаёт зарбини,
Ўзими кстариш сғил дардини,
Отамиз соғиниб йиғлайди зор-зор.

Ксринишдан гсл қонлар ютмайди,
Лек қалби улғаср не дард битмайди,
Тсйга зсрға борар ош ҳам стмайди,
Отамиз соғиниб йиғлайди зор-зор.

Ксча тиқ стганда термулар бедор,
Тслиқ ксринмайди ксзига қатор,
Бунчалар аламли бслмаса дийдор,
Онамиз соғиниб йиғлайди зор-зор.

Уйда қолиб ҳамма сарсара кийим,
Кузга бошқа кийим, баҳора кийим,
Бугун сгнимизда қоп-қора кийим,
Онамиз соғиниб йиғлайди зор-зор.

А­нди қандай ухлар юрак тсла чсғ,
Ҳар нигоҳ санчилар кснгилга бир сқ,
Уч ойлик дийдордан бошқа далда йсқ,
Онамиз соғиниб йиғлайди зор-зор.

Бу гсзал дийдордан маҳруммиз бугун,
Аомимиз қародир маҳкуммиз бугун,
Оҳ ким сдик олдин, оҳ ким сдик бугун,
Онамиз соғиниб йиғлайди зор-зор.

Вужуди титрайди ёнади тани,
Ксз ёш йсл тополмас қайга оққани,
Соч қсйган болам-а сочларинг қани,
Онамиз соғиниб йиғлайди зор-зор.

Қаранг биз кимларни йиғлатиб кетдик,
Маъюс дилларини тиғлатиб кетдик,
Аегасм адашдик жиност стдик,
Ақраболаримиз йиғлайди зор-зор.

Оқланамиз ҳали Ўзи хоҳласа,
Қучамиз осмоннинг қуёшларини,
Озодликка қайтсак Худо хоҳласа,
Артамиз ҳамманинг ксз ёшларини,

Бошқа синамаймиз бардошларини.

                                   

         Muxammad alayhissalomning hiyonat orqali qo'lga tushurilgan asxoblaridan biri Xubayb ibi Adiyning qatl marosimini tomosha qilish uchun quraysh zodagonlarining chorlovi bilan Makkaning tashqarisidagi jazo maydoniga lak-lak odam toplandi. Ular orasida Sayid ibn Omir al-Jumaxiy isimly o'spirin xam bor edi.
Uning to'lib-toshgan yigitlik kuch-quvvati yelkalari bilan odamlarning saflarini yorib o'tib, marosimni boshqarayotgan Abu Sufyon ibn Harb, Safvon ibn Umayya va boshqa Quraysh oqsoqollari qatoridan o'rin egallash, kishanlangan asirning har bir xarakatini yaqqol kuzatish imkoniyatini yaratdi.
   Olomonning niyati bitta edi: asirni qatl etib, avvalo Muhammad alayhissalomga aziyat yetkazish va shu bilan birga Badrda berilgan qurbonlar uchun o'ch olish. Jangda mushrik erlarini yo'qotgan ayollar-u, otalaridan judo bo'lgan bolalar shu ilinjda qollarini silkitgancha saxobani o'lim maydoniga xaydab kelardilar.

Xaloyiq asir ortidan qatl uchun hozirlab qoyilgan makonga yetib kelgach,Sayid ibn Omir al-Jumaxiy uzun qomatini chozib, qatilgoxga turgan Xubaybga nazar soldi va hotin-halajning qiy-chuvi ostida uning hotirjam, jarangdor tovushini eshitdi.
- Agar lozim topsangiz, o'limim oldidan ikki rakaat namoz o'qib olishimga ruhsat bering.
Sayid asirga boqdi. U Ka'ba tarafga yuzlanib, o'limidan oldingi so'nggi tilagi - namozni ado qilardi. Naqadar go'zal ibodat edi bu ikki rakaat namoz!
Xubayb namozni tugatgach, qavm oqsoqollariga qarata:
- Xudo xaqqi, agar meni o'limdan qorqqanidan sustkashlik qilyapti, deb o'ylamaganingizda edi, namozimni yana bir oz cho'zgan bo'lardim, dedi.
So'ng jallodlar uni musla (tirik insonni yoki hayvonni a'zolarini tiriklayin kesib olish degani ) qilishga kirishishdi. Jasadidan ketma-ket go'sht bo'laklarini uzib olisharkan, so'rasahdi:
- Xoynaxoy, xozir o'zing najot topib ketsang-u, lekin "Mening o'rnimda Muhammad bo'lsa edi", deb turgandirsan?!
U esa qip-qizil qonga belangancha javob berardi:
_ Xudo xaqqi, men bola-chaqam bilan tinch-omon bo'lsamu buning evaziga Muxammadga bitta zirapcha kirsa - aslo rozi bo'lmasdim...

Odamlar qo'llarini xavoda siltay boshlashdi. Chor atrofni: o'ldiring, degan ovoz tutib ketdi.
Shundan so'ng Sayid ibn Omir Xubaybning samogi tikilgancha, duoyibat qilayotganini ko'rdi.
- Parvardigoro, ularning adadini hisoblab qo'y, barchalarini xalok qil, birontasini xam jazosiz qoldirma.
Shu sozlarni aytishi bilan uning badaniga sanoqsiz qilich-nayzalarning tig'i sanchildi va so'nggi nafasi uzildi.