407-BOB
MAVZU: FARZNI O’QIGANDAN KEYIN JAMOATGA IMOM BO’LGAN KISHI
580. Jobir ibn Abdulloh (roziyallohu anhu)dan rivoyat qilindi: «Mu’oz ibn Jabal Rasululloh sallallohu alayhi va sallam bilan birga shom namozini o‘qir va keyin o‘z qavmiga qaytib, ularga imomlik qilar edi».
Bu hadis hasan-sahih.
Birodarlarimizning aytishicha, Shofi’iy, Ahmad va Ishoqning amali shu hadis asosidadir: kishi o‘qib bo‘lgan farz namozida bir jamoatga imom bo‘lsa, unga iqtido qilgan kishilarning namozi joizdir. (Bunga) Jobirning Mu’oz qissasi haqidagi hadisni dalil sifatida ko‘rsatadilar.
Bu fatvo Imom Shofi’iy mazhabiga oid. Hanafiy mazhabidagilar xoh imom, xoh ergashuvchi bo‘lib bir vaqtning farzini ado qilsalar, boshqalar bilan yana shu farzni o‘qiy oladilar, faqat imom bo‘lmaslik sharti bilan.
Bu hadis sahih. Jobirdan mutaaddid vajhlardan rivoyat qilingan.
Abud-Dardodan rivoyat qilingan: Jamoat asr namozini o‘qib turganda masjidga kirgan va bu namozni peshin namozi deb gumon qilib, imomga iqtido qilgan kishining namozi haqida Abud-Dardodan so‘radilar. «Namozi joizdir», dedi.
Kufa ahlidan ba’zilari bunday deydilar: «Bir jamoat asrni o‘qiyotgan bir imomga, peshinni o‘qiyapti deb gumon qilib, iqtido etsa, imom ularga namozni o‘qib bersa va ular imomga ergashgan bo‘lsalar, imom bilan ma’mumning (ergashuvchining) niyati muxtalif (boshqa-boshqa) bo‘lgani bois muqtadiyning (ergashuvchining) namozi fosiddir».