Murodingga yetay desang, qalandar bo’l, qalandar bo’l,
Sitam ahlin yutay desang, qalandar bo’l, qalandar bo’l.

Og’izdin dur sochay desang, sharobi ishq ichay desang,
Yomonlardin qochay desang, qalandar bo’l, qalandar bo’l.

Fasod ahlin quvay desang, (ketiga) bir uray desang,
Bu dargohdin suray desang, qalandar bo’l, qalandar bo’l.

Riyozatsiz bo’lay desang, tanim ozod yuray desang,
Jahonni sayr etay desang, qalandar bo’l, qalandar bo’l.

Razolat kuyduray desang, zalolat o’lduray desang,
Hamasin supuray desang, qalandar bo’l, qalandar bo’l.

Bu taqvodin kechay desang, xonaqohdin qochay desang,
Haqiqatni ochay desang, qalandar bo’l, qalandar bo’l.

Guharrezlik qilay desang, hamani kulduray desang,
Chu Mashrabdek bo’lay desang, qalandar bo’l, qalandar bo’l.

Jamoling ko’rgali keldim, ayo ey mehribon onam,
Mening uchun ado bo’lg’an yuragu bag’ri qon onam.

Xo’tan dashtiga tushtum bul falakning gardishi birlan,
Eshitkil arzi holimni, men aytay senga, jon onam.

Ajoyib mehribonimsan, meni oromi jonimsan,
Murodi du jahonimsan, bihishti jovidon onam.

Meni bir jodu ko’zluk bul jahon ichra xarob etti,
Qadi sarvu sanavbar, qoshlari misli kamon, onam.

Boshimga tushti bul savdo, bo’lubman bulbuli shaydo,
Shabistoni jahonda qumridek shakkarfishon onam.

Bu ishq o’ti xarob etti, yurak-bag’rim kabob etti,
Meni xoki turob etti yuzi mohi tobon onam.

Seni ko’p intizor ettim firoq o’tig’a, ey Ka’bam,
Tavofi Ka’bayi maqsuda keldim, dilkashon onam.

Iloho, avf qilg’aysan bu Mashrabning gunohini,
Tufayli onayi zorim, g’aribu notavon onam.

Ishq o’tiga o’rtanib devona bo’lgan o’zginam,
Kuya-kuya kul bo’lub biryona bo’lgan o’zginam.

Oshiqi diydorman, ey yor, bilmassan magar,
Mansuri Xallojdek dorga osilgan o’zginam.

Kuya-kuya kul bo’lub dunyodin o’tkan bormukin,
Ishq yo’lida ming o’lub, ming bor tirilgan o’zginam.

Chok siynamni qilib mahsharda aylarman fig’on,
Ul kuni diydor deb mahsharni buzgan o’zginam.

Ul sirot al-mustaqim oldida barcha yig’lashur,
Ishqni rahbar qilibon andin o’tkan o’zginam.

Onqadar nurga to’libman osmonga sig’madim,
Toqi arshu kursiyu lavhu jinonga sig’madim.

Kimga soyam tushsa, bir nuri yaqin bo’ldi u ham,
Daftari ruhi qudsdurman, zabonga sig’madim.

Jannatu kavsar manam, ham do’zaxu saqar manam,
Bir o’zumdurman bu dam, haft osmonga sig’madim.

Soyayi odamg’a keldim, nuri ma’ni izladim,
Jannatul firdavsdek oliy makonga sig’madim.

Bor edim Nuh vaqtida, g’arq etmadi to’foni ham,
Hamrahi Muso bo’lub Turi Sinong’a sig’madim.

Ellik yil Iso bilan yurdum o’lukni tirguzub,
Boisi bir nuqtadin Mashrab zamonga sig’madim.

Dunyog’a kelib, loyig’a bilmay bota qoldim,
Darmon yo’qidin necha og’iz so’z qota qoldim.

Ko’rdumki ani, dushmani ruhu tan ekandur,
"œLo" o’qi bila ikki ko’zig’a ota qoldim.

Mayxonag’a kirdim, bila qoldim kuyarimni,
Masjidg’a kirib zohidi yaxdek qota qoldim.

Zohid, menga bir shishada may, senga namozing,
Ming taqvini bir kosayi mayg’a sota qoldim.

To telbaligim shuhrati olamni tutubdur,
Bir jilvasig’a ikki jahondin o’ta qoldim.

Vahdat mayini piri mug’on ilkidin ichtim,
Mansur kabi boshimi dorg’a tuta qoldim.

Ayb aylamangiz Mashrabi bexudni, yoronlar,
Naylayki, bu g’urbat ko’chasidin o’ta qoldim.

Dunyo sorig’a bir kelibon, g’amzada kettim,
Bir lahza dam olmay turubon, lahzada kettim.

Bir mushfiqi hamroz jahon ichra topolmay,
Hasrat o’tidin kuydimu motamzada kettim.

Surtmay bu qaro yuzni borib ravzalarig’a,
Armonda yurub lek buzug’ kulbada kettim.

Har jon kelaru ketgusidur, bilsam oni ham,
Ketmascha yurubon yana g’urbatzada, kettim.

Horis bo’lubon dunyoda yurdi necha gumroh,
Uryon kelibon munda, yana arbada kettim.

G’ofil kishilar kechayu kunduz tilagay mol,
Dunyo ila dinni sotibon g’amzada kettim.

To yorni xayol ayladi Mashrab, ko’zni ochti,
Yuz dardu alam birlaki, mehnatzada kettim.

To olami zohirg’a kelib man guzar ettim
Tark ayladimu jumlani, qat’i nazar ettim.

Ahvoli dilim aytg’ali bir mahrame topmay,
Zulmingni qarindoshu g’amingni padar ettim.

Bir qushki, cho’loq, sen sori parvoz etayin deb,
Hajr o’qlarini jonga suqub bolu par ettim.

Dushmanga chu harb etmak uchun chora topolmay,
Do’stum qo’lini tuttimu tig’u tabar ettim.

G’am shomida qalbimg’a guzor etti xayoling,
Ko’z yosh, yurak qoni bilan mohazat ettim.

Savdoyi sari zulfung uchun necha mahaldur,
Jon kishvarini buzdimu zeru zabar ettim.

Bir martabada turmas emish shoh ila darvesh,
Bas, jandani kiydim, o’zimi darbadar ettim.

Ko’tahnazar el bilmasa deb xasta bu Mashrab,
Ming ma’nini bir nukta bila muxtasar ettim.

Sharh aylasam ishq daftarini, jon chidayolmas,
Ham jonu jahon, odamu hayvon chidayolmas.

Avrodi muhabbat o’qubon masjida kirsam,
Masjid kuyaru toqi farozon chidayolmas.

Mayxona kirib, vasli sanamdin xabar olsa,
Zohid kuyaru oqilu nodon chidayolmas.

Mahshar kuni gar barq urubon chiqsa nigorim,
Do’zax kuyaru jannatu rizvon chidayolmas.

Ishq daftaridin gar o’qusam sura bayakbor,
Beshubha, biling, oyati qur’on chidayolmas.

Gar nar’a urub tavsani himmat mina qolsam,
Olamg’a tushub sho’rishi afg’on chidayolmas.

Mashrab, sen agar da’viye ishqi sanam etsang,
Billohki, anga jisming ila jon chidayolmas.

Namangondin ketar bo’lsam, meni yo’qlar kishim bormu?
G’ariblik shahrida o’lsam, meni yo’qlar kishim bormu?

Qani qavmu qarindoshim, bu yo’lda bo’lsa yo’ldoshim,
Ko’zumdin oqizib yoshim, meni yo’qlar kishim bormu?

Muhabbat sharbatin ichtim, qazondek qaynabon toshtim,
Bu foniy dunyodin kechtim, meni yo’qlar kishim bormu?

Tushubdur boshima savdo, ramuzu ishqdin g’avg’o,
O’ziga ayladi shaydo, meni yo’qlar kishim bormu?

Turarga toqatim yo’qtur, yurarga holatim yo’qtur,
Yurakda ishq o’ti cho’qdur, meni yo’qlar kishim bormu?

Qarorim yo’q turay desam, Namangonda yuray desam,
Jahonni sayr etib kezsam, meni yo’qlar kishim bormu?

Bu miskin zor Mashrabni kishi holini bilmaydur,
Bu yerdin bosh olib ketsam, meni yo’qlar kishim bormu?

Nafsi sarkash muddaosidin xudo bersun panoh,
Bul zamona muttakosidin xudo bersun panoh.

Hirqayi bechora kiymoqlikmu rohi bandalik,
So’fini dalqi riyosidin xudo bersun panoh.

Jomayi malla kiyib, qilg’on ishi hiylavu makr,
Shayx noqis xonaqosidin xudo bersun panoh.

O’zlari komilsifat, har luqmasi haqqi sag’ir,
Yurtni ul sohib duosidin xudo bersun panoh.

Lof urar "œAbdoli vaqt-man!" deb, so’zida ma’ni yo’q,
Bul zamona rahnamosidin xudo bersun panoh.

Mard lashkar yo’sinida qo’liga tasbeh olib,
Shayxni rangin asosidin xudo bersun panoh.

Muttaqiylik da’vi aylab, o’zlarini pir tutub,
Oxiri vaqt porsosidin xudo bersun panoh.

Bul qalandar jandasining torida zunnori yo’q,
Boshiga kiygan kulosidin xudo bersun panoh.

Mashrabi sho’ridani qilg’an duosin qil qabul.
Ul saharxezni duosidin xudo bersun panoh.