Кекса отахон набираси билан ғарбий Кентукийнинг тоғли ҳудудларида, дарё бсйида сшарди. Аабира ҳар тонг бобосининг китоб сқиб стирганини ксрар ва секин ёнига бориб, чсккалаб стирар, қулоқ солар сди. Аста-аста сзи ҳам сқишни срганди. Бир куни у:
— Бобо, мен ҳам сиздек сқийман, аммо маъносини тушунмайман. Ўқиган жойларим тезда ёдимдан чиқиб кетади. Бундай сқишдан нима фойда? — деб ссради
Бобо саватдаги ксмирни печга солиб, набирасини ёнига чақирди:
— Мана бу саватни ол-да, дарёга бориб, бир сават сув келтир, — деди.
Аабира бобоси айтганидек қилди, аммо уйга қайтгунича ҳамма сув саватдан оқиб кетди. Бобоси кулиб:
— Кейинги сафар тезроқ юришингга тсғри келади, — деди ва сна дарёга юборди.
Бола дарёдан сувни олибоқ, уйга югурди, лекин бу сафар ҳам ҳамма сув оқиб кетди. Бола ҳансираб келиб, саватда сув олиб келиш имконсизлигини айтди ва қслига челак олди. Шунда бобоси:
— Менга челак билан смас, шу сават билан сув келтир, сен етарлича ҳаракат қилмаспсан, — деди. Бола саватда сув келтириб бслмаслигини, қанча уринмасин, сув саватдан оқиб кетаверишини бобосига ксрсатгиси келди. Яна саватни дарёга ташлади ва уни олиб, бор кучи билан югурди. Бобосининг олдига келганида саватда бир томчи ҳам сув қолмаган сди. Болакай ҳансираганича:
— Бобо, саватда сув келтириб бслмайди! — деди.
— Ҳаракатим беҳуда кетди, деб сйладингми, болам, саватга бир қарагин, — деди бобо набирасига.
Бола саватга қаради ва ксмир солинадиган қоп-қора, кир ва сски саватнинг ичи ва таши тоза бслиб қолганини ксрди. Шунда бобоси унга:
— Болажоним, сен китоб сқиганингда ҳам шундай ҳол юз беради. Сен ҳеч нарса тушунмаслигинг ёки сслаб қололмаслигинг мумкин, лекин уни сқиганингда ички, ташқи томондан сзгарасан, тозаланасан, — деди жилмайиб.
