To‘rtta qushning boshini uzgil base,
Jumla xalqning umrini cho‘zgil base.

Chun ular g‘ozdir, tovus, zog‘u, xo‘roz,
Nafs aro har lahza bergaylar ovoz.

G’oz - hisdirkim, xo‘roz - shahvat erur,
Gar tovus - joh ersa, zog‘ - niyat erur.

Zog‘ istar, o‘lmasa hech, tursa boz,
Ul tamah aylaydi chun umri daroz.

G’oz hirskim, titkilar yerni nuqul,
Ho‘l-quruq har neki topgay, yutgay ul.

Bir zamon osuda turmas ul tomoq,
Bilgani har lahza yutmoq, yamlamoq.

Xuddi bir yag‘mochidek yurgay faqat,
O’z jig‘ildonini to‘ldirgay faqat.

Ayru etmas, har nekim yaxshi-yomon,
Duru gavharmu, no‘xatmu, yamlabon.

Kelmagay nogoh raqib, deb ko‘zi lo‘q,
Xaltaga joylar hama ho‘lu quruq...

* * *

Gul kularmu yig‘lamas ersa bulut?
Yig‘lamas ersa go‘daklar, qayda sut?

Yosh go‘daklar ham bilur yo‘lu tariyq,
Yig‘lagaylar, istabon mehru shafiq.

Doyalarning doyasi ham ul atay,
Yig‘lamas ersang, senga sut bermagay.

Dedi: yig‘lang tavba aylab, zor-zor,
To muruvvat aylagay Parvardigor.

Oftob nuri, bulutning yoshi ul,
Muhtasham olamning ikki toshi ul.

Bo‘lmasaydi yomg‘iru oftobi, bas,
Oshkor bo‘lgaymidi jismu araz ?

Bo‘lmasaydi bul ikovlon muttasil,
Qayda erdi bul tamanno to‘rt fasl?

Oftob balqib, bulutlar yig‘lashar,
Atru anbarga cho‘mib, olam yashar.

Sen-da porlatgil aql oftobini,
Senda sochgil ko‘zlaring selobini.

Yaxshidir gar ko‘zlaringda nam bo‘lur,
Ko‘p yema, chun ko‘zda yoshing kam bo‘lur.

Non ila yaproq yozar tan yashnabon,
Jon butog‘ing sarg‘ayib, bo‘lgay xazon.

Tanga oziq jonga bo‘lgaymu tirak,
Ul biri deb bul birin kesmoq kerak.

Xayru ehson qil, kamaysin bargi tan,
Toki ko‘ngling ichra gul ochsin chaman...

* * *

Biz-da qoziyi qazo dahlizida,
O’ltiribmiz bir balo orzusida.

Balli, deb aytdik, demak, bul-imtihon
Fe’lu so‘z barcha guvohlikdir tamom.

O’ltiribmiz sahni dahlizda nuqul,
Muddao asli guvohlik erdi ul.

Tobakay dahlizda qolgung, ey guvoh,
Aylagil zikri shahodat jon aro.

Bunda kelmishsen shahodat bergani,
Chorlamishlar chin guvohlikka seni.

O’ltirarsen o‘zni tashvishga ko‘mib,
Qo‘llaring bog‘lab, labingni chirt yumib.

To guvohlik bermaguncha, anglab ol,
Ushbu dahlizdan qutulmog‘ing mahol.

Bir nafaslik ishga ko‘ngil buzma ko‘p,
Qisqa bir ishdirki, bundoq cho‘zma ko‘p.

Ista yuz yil, istagil bir onda ul,
Bir yo‘la topshir omonatni, qugul...

* * *

Bul namozu ro‘zavu hajju jihod,
Bir guvohlikdir, dalili e’tiqod.

Bul zakotu hadyavu tarki hasad,
Nuru iymoningni ko‘rsatgay faqat.

Sufra yozmoq, oshu ob, nonu namak,
Ey azizlar, sizga biz do‘stmiz, demak.

Armug‘onlar birla dilkashlik erur,
Bul dalilkim, o‘rtada xushlik erur.

Har kishikim zohir etgaydir fusun,
Ko‘nglida bir durru gavhar bor uchun.

Gavharning bor ersa taqvo yo saxo,
Ro‘za tutmog‘ing, zakotingdir guvoh.

Ro‘za der: kechdi haloldin ul magar,
Bas, haromga endi solgaymu nazar?

Der zakot: o‘z molin ehson etdi qul,
O’zgalar moliga ko‘z solgaymu ul?

* * *

Suvki turg‘un ersa, bas, ul aynigay,
Bo‘yla suvni ichsa, ko‘ngil aynigay.

Haq savob bahriga irg‘shtay yana,
Lutfi birlan suvni suv etgay yana.

Bir yil o‘tgach, ul yana ma’vosida,
Qayda erding? Ezgulik daryosida.

Bulg‘anib erdim, yetishdim pok bo‘lib,
Yangi to‘n kiydim, makonim xok bo‘lib.

Eyki irkitlar, keling bul yoqqakim,
Poklamoq - Haqdin yetishgan odatim.

Har balodin poklaguvchi der meni,
Ifrit ersang gar, malak etgum seni.

Bulg‘anar bo‘lsam magar, ketgum yana,
Tozalik daryosiga yetgum yana.

Eski, kir hirqamni yechgaymen dag‘i,
Yangi, toza to‘nni bichgaymen dag‘i.

Bo‘yla bil Haqni va Haqning hamdamin
Olam orodir Rabbul olamin...

* * *

Ey Xudoyi benazir, isor qil,
Haq so‘zingni har nafas takror qil.

Tut quloqdin, sol irodang azmiga,
Bizni yetkazgil azizlar bazmiga.

Chun nasib etding sharobing bo‘yidin,
Benasib etma sira, ey Rabbi din.

Gar ayoldir yoki erkak, har zamon,
Rizqini berguvchisen, ey mehribon.

Ey duo etmay etuvchi mustajob,
Sen sabab ko‘ngillar ichra oftob...

* * *

Aqlu idrok ham malakdek har saboh,
Lavhi Mahfuz so‘zidin olgay saboq.

Sen adamda bo‘yla tahrirlarni ko‘r,
Har so‘zi savdoyilarni gangitur.

Ul biriga boqki, bir andishada,
Axtarur ganji nihon har go‘shada.

Boshqasi ko‘nglida andoq bir shukuh,
Tog‘da ma’danlarni topsam, deydi u.

O’zgasi fikri, xayoli o‘zgadir,
Dengiz ostiga tushib, izlaydi dur.

Ul biri rohib, ibodatxonada,
Bul biri dehqon, ziroatxonada.

Yo‘lto‘sar aylaydi qochmoqni xayol,
Doru darmonlarni o‘ylar xastahol.

Chodir ichra gar parixondir biri,
Ko‘kda yulduzlar-la sayrondir biri.

Muxtalif ermish amallar, ne ajab,
Ichdagi rangin xayollardir sabab.

Ul biriga bul biri hayron emish,
Bul birini ul biri nodon demish...

* * *

O’zni ovlovchi jahonda erta-kech,
Biz kabi axmog‘u nodon bormu hech?

Dahr aro chun to‘ng‘iz ovlaydir avom,
Zahmati ko‘pdir, o‘zi butkul harom.

Ovlasang, shnq ovla shu dunyoda, bas,
Lekin ul domu tuzoqni xushlamas.

Istasang yetmoq muhabbat jomiga,
Qo‘y tuzog‘ingni, o‘zing tush domiga.

Ishq shivirlaydir qulog‘imga nuqul;
Sayd bo‘lish sayyod bo‘lishdin yaxshidir

Men demasmenkim, o‘zingga g‘arra bo‘l,
Qo‘y quyoshlikni, jahonda zarra bo‘l.

Eshigim maskan tutib, farzona bo‘l,
Sham dema sen o‘zni, bir parvona bo‘l.

Bo‘ylakim yetkay dilingga zindalik,
Podsholikka yetaklar bandalik...

* * *

So‘rdi darvesh o‘zga darveshdanki, hayt,
Hazrati Ollohni sen ko‘rdingmi, ayt...

Dedi: ko‘rdim Haqni bechun, bahri hol,
Muxtasar vasfini so‘ylar shu misol:

So‘l qo‘li yoqda olov, ozar edi,
O’ng qo‘li yoqda suvi Kavsar edi.

So‘l qo‘li yoqda jahonso‘z otashi,
O’ng qo‘li yoqda ziloli, dilkashi.

Bir guruh cho‘zmish edi otashga dast,
Bir guruh irmoq bo‘yida shodu mast.

Lek o‘yin erdi bu har soat sayin,
Baxtliyu badbaxtni mot etgan o‘yin...

Har kishi otashga kirgaydir hamon,
Bosh chiqargay erdi suvdin shul zamon.

Har kishikim suvga sho‘ng‘ib, jo edi,
Shul zamon otash aro paydo edi.

O’ng tarafda suvga kirgaydir kishi,
So‘lda otash ichra turgaydir kishi.

So‘l tarafda o‘tga kirsa odame,
O’ng taraf, suv ichra erdi shul dame.

Bul buyuk asrorni har kim bilmadi,
Shul sababdin o‘tga har kim kirmadi.

Qay kishining ochsa baxt-iqboli gul,
Suvgamas, otashga kirgay erdi ul.

Qo‘ldagi naqdini ma’bud etdi xalq,
Aldanib, chun o‘zni nobud etdi xalq.

Saf chekib, o‘tdin qochib, asru xarob,
Suv sari bormoqqa etgaylar shitob.

Bosh ko‘targaylar olovdin so‘ng ular,
E’tiborul-e’tibor, ey bexabar...

Qichqirar otashki, ey nodonu go‘l,
Otash ermas, chashmadirmen, mavji mo‘l

Mendadir ko‘zboqchilik, sehri nihon,
Kel, olovdin senga yetmaydir ziyon...

Ey Xalil, yo‘q bunda otash, dud magar,
Ko‘rganing ul hiylayi Namrud magar.

Sen Xalili Haq esang, farzonasen,
Otashing suvdir, o‘zing parvonasen.

Joni parvona faqat solgay nido:
Bir emas, yuz ming qanotim bo‘lsa, oh.

Yondirardim men ularni beomon,
Ko‘ngli ko‘rlar toki ko‘rsinlar, debon.

Rahm etar johil shu jonim holiga,
Men achingaymen uning ahvoliga...