* * *

Bul guruhga so‘zlagan axmoq emish,
Tog‘u toshdin ko‘ngil axtarmoq emish.

Tog‘u toshdin kimsa ko‘ngil izlamas,
Fahmu zabt, ma’niyi mushkul izlamas.

Har ne aytsang, qaytarib so‘ylar hamon,
Qaytarib so‘ylar, mazax etgansimon.

Qaydadir ul, qavmi payg‘om qaydadir?
Qaydavu jonsiz jism, jon qaydadir?

Ber vale boylik va xotindin xabar,
Yer o‘pib, qarshingda turgaydir ular.

Bir go‘zal bordir, desang, tinglar hama,
Senga mushtoqdir, desang, anglar hama.

Lek bayon etsang Xudo payg‘omini,
O’rtaga ko‘ysang Xudoning nomini.

Boylama ko‘ngil fano dunyosiga,
Bor, desang, Haqning baqo dunyosiga.

Aylagaylar qoningu joninga qasd,
Ishlari dinu diyonatdin emas...

* * *

Ey Xudoyi qutu tamkinu sabot,
Besabotdir xalq, o‘zing bergil najot.

Shul qiyin ishda madadkor bo‘l, qarash,
Betiyiq nafslarga insof ayla baxsh.

Sabru bardosh ber, munavvar aylagin,
Shumniyat suvratchilardin asragin.

Sen hasaddin asra elni, ey Karim,
Bo‘lmagaylar toki shaytoni rajim.

El hama o‘tkinchi ul molu jasad,
Kasridin bir-birga etgaylar hasad...

* * *

Vohki, bir oshiq ochib dil daftarin,
Yoriga aytar edi xizmatlarin.

Sen uchun undog‘u bundoq bo‘ldi kor,
Nayzavu o‘kdarga bo‘ldim men duchor.

Ketdi molim, ketdi quvvat, ketdi nom,
Baski, ishqingda adodirmen tamom.

Tong otib, ko‘nglimni xandon ko‘rmadim,
Kun botib, o‘zni bearmon ko‘rmadim.

Har nekim chekmishdi ul achchiq-taxir,
So‘ylar erdi dona-dona, birma-bir.

Yoriga minnat qilib aytmasdi ul,
Ishqiga so‘ylardi balki yuz dalil.

Ulki oqildir, ishorat unga bas,
Ulki oshiqdir, qanoat aylamas.

So‘zni takrorlar-da, takrorlar yoniq,
Suv icharkan, suvga qongaymu baliq?

Bir emas, yuz karra so‘ylar, o‘ylakim,
So‘nggida so‘ylar magarkim, ne dedim?

Ul yonar otashda, ammo bilmagay,
Sham kabi otashlar ichra yig‘lagay...

Aytganing rostdir, dedi, ma’shuqa, bas,
Endi men so‘ylay, eshitgil bir nafas.

Etganing bir zarra, andin o‘tmading,
Ne emish shnq amri, ijro etmading.

Ne emish ishq asli, deb so‘rdi bu dam,
Dedikim, o‘lmoqdir ul, bo‘lmoq adam.

Lek tirikdirsen hamon, har ne desang,
Yorni deb joningni ber jonboz esang.

Shul zamon yotdi, kulib jon berdi ul,
Ki chamandin shodu xandon kechdi gul.

Bo‘yla bo‘ldi ishqu oshiq belgisi,
Qoldi lekin shodu xandon kulgusi...

* * *

Muftidin so‘rdi birov: aylab namoz,
Gar namozxon yig‘lasa, cheksa ovoz,

Ul namozi buzg‘unu botilmidir?
Yo magarkim joizu komilmidir?

Dedi muftiy: ko‘nglida ne ko‘rdi ul,
Nega yig‘lar, boisin bilmoq zarur.

Ko‘ngli ichra ko‘rdi nelarni nihon?
Ne sababdin bo‘ldi ko‘z yoshi ravon?

O’zga olamni ko‘rib ul purniyoz,
Yig‘lasa, joizu komildir namoz.

Boisi dardu musibat ersa, bas,
Ip uzilmish, charxiga yetmish shikast..

* * *

Rahmu shafqat so‘rma tig‘din, ey g‘ani,
Nayzani tutguvchi shohdin so‘r ani.

Nayzaga yolborma, hoy, ne ermish ul?
Nayza podshoh ilkida tutqun erur.

Ul emish san’atda - Ozar, men - sanam,
Ne yasar bo‘lsa, o‘shaldirmen hamon.

Sog‘ar aylar bo‘lsa ul, sog‘ar o‘zim,
Xanjar aylar bo‘lsa ul, xanjar o‘zim.

Chashma etsa, men oqarmen suv bo‘lib,
Otash etsa, tovlanib, yog‘du bo‘lib.

Yomg‘ir aylar bo‘lsa, men xirmon bo‘lay,
O’q etar bo‘lsa, badanga sanchilay.

Gar ilon etsa, zahar solgum yomon,
Do‘stu yor etsa, anismen, mehribon.

Ikki barmoq izmida men bir qalam,
Har nechuk amr etsa, ijro aylaram...

* * *

Jonni shum chirkin tomoqdin qutqarib,
Olsangu yetsa senga rizqi sharif,

Singadir, har qancha yeydirsen, bari,
Yengilu poksen, hafifsen chun pari.

Na achib, me’dangda bir og‘riq bo‘lur,
Na shishib, qorningda bir sanchiq bo‘lur.

Oz yesang, fe’lu xo‘ying bo‘lgay yomon,
Ko‘p yesang, me’dang buzilgaydir hamon.

Gar taomulloh yesang-chi, unda sen,
O’ylakim, dengizda suzgan kemasen.

Ro‘zada sabru qanoat ichra tur,
Bo‘l mudom quti Xudoga muntazir.

Chunki ul Ollohi sohib marhamat,
Intizorlar ohini tinglar faqat.

To‘q kishi ovqat sari boqqaymu hech,
Erta kelgaymu taoming yoki kech.

Benavo ersa, yemishni ko‘zlagay,
Och qolib, bir burda nonni izlagay.

Intizorlik chekmasa, dodim senga,
Yetmish ikki rizqi yetmaydir anga.

Ey o'ril, al-intizor, al-intizor,
Kut o'shal ko'k sufrasini zor-zor.

Intizor, och kimsa bir kun to'q bo'lur,
Sochgusi davlat quyoshi unga nur.

Oz yesa mehmon agar saqlab kirom,
Keltirur mezbon taom uzra taom.

Ziqnadir lek ba'zi darveshi laim,
Chin saxovatpesha Razzoqi karim.

Tog' kabi boshing ko'targil ko'kka to,
Subhidamlar senga sochsinlar ziyo.

Cho'qqilar ham ko'kka bosh urgay faqat,
Oftob, deb yo'lga termulgay faqat...

* * *

Jahd qil, toshlikni kamroq aylagil,
Toshni sen la’l ayla, porloq aylagil.

Sabru bardosh ayla azmu jazm aro,
Damba-dam ko‘rgil fano ichra baqo.

Tosh sifoting bo‘yla kam-kam bo‘lgusi,
La’li vasfing mastu mahkam bo‘lgusi.

Vasfi dunyo tark etib jismingni bot,
Bo‘lgusi boshingda sarxushlik ziyod.

Tinglaguvchi bir quloq bo‘l sen tayin,
La’li nob taqqil qulog‘ingga keyin.

Qaz quduqdek shul tani xokiyni sen,
Bir kuni obi hayotga yetgasen.

Gar Xudodan jazba yetsa yarqirab,
Qazmasang-da suv otilgay sharqirab.

Sen qanoat etma bunga, qil xavas,
Andak-andak ishga tush, tuproqni qaz.

Kimki ranj ko‘rgay, yetar sarvatga ul,
Kimki jahd etgay, yetar davlatga ul.

Dedi Payg‘ambar: namozga turganing,
Tangrining darvozasini urganing.

Har kishikim ul eshikni urgusi,
Davlati bir kun muyassar bo‘lgusi...

* * *

Men bilarmen kimligimni, ul bilur,
Ayblarimni pardalab yopguvchi ul.

Boshda Iblis erdi ustoz menga, bas,
So‘ngra ul bo‘ldi qoshimda xoru xas.

Ko‘rdi Haq, ko‘rmasga oldi, aytmadi,
Etmadi rasvo, yuzim sarg‘aytmadi.

Boz, rahmat birla tikdi po‘stinim?
Tavba berdi, o‘ylakim jondek shirin.

Har ne qildim, qilmagan etdi hisob,
Etmagan toatlarim bo‘ldi savob.

Bo‘yla sarvu savsanim ozod etib,
Bo‘yla baxtu davlatim obod etib,

Yozdi nomimni asl deb, pokravish,
Do‘zaxiy erdim, nasib etdi bihisht.

Oh, dedim, ip bo‘ldi ul ohim mening,
Qoldi tubanlarda ul chohim mening.

Ipga chirmashdim, mana, erkin bo‘lib,
O’ltiribmen shod bo‘lib, durkun bo‘lib.

Tiyra choh tubida erdim men zabun,
Endi-chi, olamga sig‘masmen bugun.

Ofarinlar senga, ey qodir Xudo,
Nogahon etding meni g‘amdin judo.

Boshda har tola tukim bo‘lsa zabon,
Yetmagay shukringni etmoqqa bayon...

* * *

Bir kishi urdi eshikka o‘zini,
Za’faron etmishdi qo‘rquv yuzini.

So‘rdi uy sohibi: ne bo‘ldi, baxayr,
Qaltiraydirsen terakshshg bargiday?

Kim seni quvdi, magar kimdin qochib,
Bizga kirding rangi ro‘ying qum uchib?

Dedi: shohning ermagi deb bul zamon,
Qayda etttptak ersa, tutgaylar hamon.

Kuldi uy sohibi, dedi: muhtaram,
Eshshak ermassan-ku, senga bu ne g‘am?

Dedi: hech gapmas ular aylab jadal,
Eshshak o‘rnida meni ham tutsalar.

Bo‘yla bu ishga kirishganlarki, bas,
Eshshagu inson ularga ayrumas...

Betamizlar elga rahbar bo‘lmasin,
Eshshak o‘rniga tutarlar egasin.

O’zgadir lek shahrimizda shohimiz,
Dardimizdan har nafas ogohimiz.