Шундай самимист
Ибн Собит ҳикос қилади: Али (р.а.) билан Фотима (р.а.) орасида гап қочиб бслган сди. А асулуллоҳ (с.а.в.) Ҳазрати Али (р.а.)никига бориб, Фотима (р.а.) А асулуллоҳ (с.а.в.) учун тсшак тсшади. Лайғамбаримиз (с.а.в.) тсшак устига ётдилар. Кейин Али (р.а.) келиб бир ёнларига ётдилар.
Ҳазрати Лайғамбаримиз (с.а.в.) Алини (р.а.) қслини олиб, қоринларига қсйдилар. Фотиманинг (р.а.) қслини ҳам худди шундай қилдилар. Иккисини сраштиргунча қслларини муборак қоринларида устида тутиб турдилар. Уйдан чиққанларида А асулуллоҳга (с.а.в.) шундай дедилар:
- Уйга кираётганда қайғули сдингиз, снди сса юзингизда қувонч аломатларини ксрспмиз.
- "Аимага севинмай?! Анг схши ксрган кишиларимни сраштирдим".
Самимист, оддийлик ва севги балқиб турган бу ҳаракат ҳамма учун ибратдир.
Лайғамбаримиз (с.а.в.) бу самимий ҳаракат билан муаммоларни шахсан сзлари ечиб, бошқанинг аралашишига ҳожат қолдирмас сдилар. Зеро, муаммолар ташқарига чиқса, ечими баттар қийинлашмоқда.
Амр ибн Саид ҳикос қилади:
Ҳазрати Али (р.а.) Ҳазрати Фотимага бироз қаттиққсллик қилган сдилар. Фотима:
«Мен А асулуллоҳга шикост қиламан», деб чиқиб кетди. Али сса уни таъқиб қила бориб, уларнинг ссзлашувларини сшитадиган жойда турдилар. Фотима (р.а.) А асулуллоҳ(с.а.в.)га Али (р.а.)ни қаттиққсллик қилганидан шикост қилди. А асулуллоҳ (с.а.в.) унга:
- Ай қизим! Яхшилаб сшит ва сйла, срининг орзусига мос ҳаракат қилмайдиган аёллар гапига сътибор берилмайди, дедилар.
Бу пайтда Ҳазрати Али (р.а.) сқинроқ келиб, Фотимага (р.а.):
- Валлоҳи, бундан кейин кснглингга ёқмайдиган ҳаракат қилмайман, дедилар.
Ҳазрати Лайғамбаримиз (с.а.в.) куёвнинг ранжимаслик ва аёли наздидаги мавқеига путур етмаслик учун сринли гап ишлатганларки, бу нозиклик билан Ҳазрати Али (р.а.) хатосини англаб, Ҳазрати Фотимадан (р.а.) узр ссраганлар.