Abdulaziz Ensar kasal bo'lgani uchun bir necha marta kasalxonaga borishga to'g'ri keldi. Bola ekan-da istimasi 39 bo'lishiga qaramay haliyam unga qiziq tuyulgan narsalarga hayratlanib qaraydi, kuladi, qo'llarini o'ynatadi.
1-kun doktorga bordik. Doktor tezgina tashhis qo'yib Ensar bilan xazillasha boshladi, Ensar yaqingacha doktorini ko'rsa kulardi, endi esa dod solishni boshlagan. Bu esa juda yaxshi holat ekan aslida, demak bolani miyasi yoshiga qarab rivojlanayabdi ekan. Yig'lamsiragani uchun aslida rosa o'yinchi edi, kasal bo'lgani uchun injiq, dedim hijolat bo'lib. Doktor uzoqlashgani uchun o'g'lim darrov o'tirgan joyida poposini qimillatib, qo'llarni o'ynatdi:) doktor, ha sezildi, deb kuldi:)
2-marta tez yordamga bordik, istimasi tushavermagach. Hafta ohiriga to'g'ri kelgani uchun mutahassis doktor yo'q, oddiy doktor bor ekan. Ro'yhadan o'tmasdan, doktordan bu mavzuda yordam berib bermasligini so'rang, dedi sekretar qiz. Eshikdan kallamni suqdim, ichkaridan 6-7 oylik bolani dod degan ovozi eshitildi. Ensar birdan jiddiy tortib ichkariga intildi. Bolani ko'rishi bilan unga hamdardlik bildirganday qo'llarini yuqoriga ko'tarib, "eee" dedi. Birovni diqqatini tortmoqchi bo'lganida doimo shunday ovoz chiqaradi. Yuzida jiddiyat, oyoqlari bilan meni tepib ichkariga kir derdi...O'rtog'iga achindi rosa...
