Jobir ibn Abdulloh roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Nabiy sollallohu alayhi va sallam aytdilar: "Jannat ahli u yerda (jannatda) yeydi, ichadi, tuflamaydi, bavl qil-maydi, axlat chiqarmaydi, burun qoqmaydi". "Yegan taomlari nima bo‘ladi?" deb so‘rashdi. U zot: "Xushbo‘y kekirik yoki xushbo‘y ter bilan (chiqib ketadi). Ularga tasbeh va hamd ay-tishga ilhom beriladi" (Boshqa rivoyatda: "tasbeh va takbir aytishga ilhom beriladi xuddi nafas olishga ilhom berilganidek", deyilgan.) (Muslim rivoyati).
   Anas ibn Molik roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Nabiy sollallohu alayhi va sallam: "Mo‘minga jannatda jimo’da shuncha-shuncha quvvat beriladi", dedilar. "Ey Rasu-lulloh(s.a.v.), bunga toqati yetadimi?" deyishdi. U zot: "Yuzta quvvat beriladi", dedilar (Termiziy rivoyati).
   Zayd ibn Arqamdan rivoyat qilinadi: Rasululloh sollallohu alayhi va sallam aytdilar: "Jannat ahlidan bo‘lgan kishiga yeyishda, ichishda, jimo’da va shahvatda yuz kishining quvvati beriladi". Shunda yahudiy bir kishi: "Yegan-ichgan kishi hojat ham chiqaradi", dedi. U zot: "So‘ng terisidan xushbo‘y ter sizib chiqadi, shunda uning qorni bo‘shaydi", de-dilar (Dorimiy rivoyati).
   Abdulloh ibn Ayyub zikr qiladi: Ibn Abbos roziyallohu anhumo aytdilar: "Biz: "Ey Rasululloh(s.a.v.), dunyoda ayollarimiz bilan qo‘shilganimiz kabi jannatda ham qo‘shilamizmi", dedik. U zot: "Ha, jonim qo‘lida bo‘lgan Zotga qasamki, kishi bir kechada yuzta kelinchak-bokiraga qo‘shiladi", dedilar".
   Abu Hurayradan rivoyat qilingan shu ma’nodagi hadisni Bazzor ham "Musnad"ida keltirgan: "Ey Rasululloh(s.a.v.), jannatda ayollarimizga qo‘shilamizmi?" deb so‘rashdi. U zot: "Ha, jonim qo‘lida bo‘lgan Zotga qasamki, bir kishi bir kunda yuzta kelinga qo‘shiladi", dedilar".
   Abu Said Xudriydan rivoyat qilinadi: Rasululloh sollallohu alayhi va sallam aytdilar: "Jannat ahli qachon ayollar bilan qo‘shilsa, yana bokira bo‘lib qolishadi". Bu haqda, inshaalloh, keyinroq bayon keladi.
   Abu Qaloba: "Ularga taom va sharob keltiriladi. Buning oxirida (ya’ni, yeb-ichib bo‘lishgach) ularga bir sharob beriladi. Uni ham ichadilar va shu sababli ularning qorinlari bo‘shab, tanalaridan mushkdanda xushbo‘yroq ter oqib chiqadi", dedi va ushbu oyatni o‘qidi:
   "...Va Parvardigori ularni nihoyatda pokiza sharobla sug‘organdir" (Inson, 21).
   Abu Umoma roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytdilar: "Jannatga kiradigan har bir kimsani Alloh yetmish ikkita ayolga juftlab qo‘yadi ikkitasi huri iynlardan, yetmishtasi do‘zax ahlining meroslaridandir. U ayollarning har birida bo‘shashmaydigan old tomon (farj) va erkaklarda susaymaydigan zakar bo‘ladi" (Dorimiy rivoyati).
   Hishom ibn Xolid aytadi: "Do‘zax ahlining meroslari", degan gapdan do‘zax ahli do‘zaxga kirib, ularning jannatga kirgan ayollari jannatiylarga meros bo‘lishi tushuniladi. Xuddi Fir’avn do‘zaxga kirib, xotini Osiyo jannatga meros bo‘lgani kabi.
   Abu Hurayradan rivoyat qilinadi: Rasululloh sollallohu alayhi va sallamdan: "Jannat ahli ayollarini jimo’ qiladimi?" deb so‘rashdi. U zot: "Ha, susaymaydigan zakar, bo‘shashmaydigan farj va kesilmaydigan shahvat bilan", dedilar.
   Jobir roziyallohu anhudan rivoyat.qilinadi: "Ey Rasululloh(s.a.v.), jannat ahli uxlaydimi?" deyishdi. U zot: "Yo‘q, uyqu o‘limning birodaridir. Jannatda o‘lim yo‘q", dedilar (Doruqutiy rivoyati). Alloh bilguvchiroq.

   Abu Said Xudriydan rivoyat: Rasululloh sollallohu alayhi va sallam aytdilar: "Mo‘min jannatda agar farzandni xohlasa, homilasi ham, tug‘ilishi ham, ulg‘ayishi ham xohlaganidek o‘sha zahoti bo‘ladi" (Termiziy rivoyati).
   Termiziy aytadi: "Bu xususida, ya’ni, jannatda farzand bo‘lishi haqida ilm ahli ixtilof qilishdi. Ularning ba’zilari:  "Jannatda jimo’ bo‘ladi, farzand bo‘lmaydi", dedilar. Jumladan, Tovus, Mujohid Ibrohim Naxa’iylar shu fikrda.
   Ishoq ibn Ibrohim Nabiy sollallohu alayhi va sallamdan rivoyat qilingan yuqoridagi hadis haqida ushbu fikrlarni aytadi: "Agar mo‘min jannatda farzand bo‘lishini xohlasa, shu zahoti xohlaganidek bo‘ladi, lekin u farzand bo‘lishini hech qachon xohlamaydi". Darhaqiqat, Abu Rozin Uqayliydan rivoyat qiladi: Nabiy sollallohu alayhi va sallam aytdilar: "Jannat ahli uchun jannatda farzand bo‘lmaydi". Alloh bilguvchiroq.

   Abu Said va Abu Hurayradan rivoyat qilinadi: Nabiy sollallohu alayhi va sallam aytdilar: "Nido qilguvchi: "Albatta, sizlar sog‘ bo‘lasiz, hech qachon kasal bo‘lmaysiz, albatta, sizlar abadiysiz, hech qachon o‘lmaysiz, albatta, sizlar yoshsiz, hech qachon qarimaysiz, albatta, sizlar ne’matdasiz, hech qachon mahrum bo‘lmaysiz", deb nido qiladi. Bu haqda Alloh taoloning ushbu so‘zi bor: "Ularga: "Qilib o‘ttan (yaxshi) amallaringiz sababli sizlarga meros qilib berilgan jannat mana shudir", deb nido qilinur" (A’rof, 43)".
   Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Nabiy sollallohu alayhi va sallam aytdilar: "Kim jannatga kirsa ne’matlanadi, mahrum bo‘lmaydi, kiyimi eskirmaydi, qarimaydi". Darhaqiqat, hurlarning: "Bizlar abadiymiz, halok bo‘lmaymiz",' degan so‘zlari yuqorida o‘tdi.

   Ibn Zayd hadis aytadi: "Jannat ahlidan bo‘lgan ayol osmondalik paytida: "Dunyo ahlidan bo‘lgan juftingni ko‘rishni xohlaysanmi?" deyiladi. U: "Ha", deydi. Shunda parda ko‘ta-rilib, u bilan jufti o‘rtasidagi eshik ochiladi. U juftini ko‘radi, uni taniydi, unga qarash bilan ahdlashadi, hatto uning kelishini sabrsizlik bilan kutadi, ayol anchadan beri ko‘rmagan eriga mushtoq bo‘lgan kabi, unga mushtoq bo‘ladi. Agar jufti bilan dunyodagi ayoli o‘rtasida nizolar bo‘lsa, ya’ni, gap talashsa, urishsa, natijada xotini eridan g‘azablansa, bu narsa jannatdagi hurga malol keladi va aytadiki:   "Holingga voy bo‘lsin! Unga yomonlik qilma. U sen bilan juda oz kecha bo‘ladi (ya’ni, u tezda menga keladi)", deydi.
   Termiziy shu ma’noda Muoz ibn Jabal roziyallohu anhudan rivoyat qiladi: "Dunyoda ayol qachon eriga ozor bersa, hurlardan bo‘lgan xotini: "Alloh joningni olgur, unga ozor ber-ma! U sening huzuringda musofirdir. Yaqinda sendan ajrab, menga keladi", deydi".

   Rasululloh sollallohu alayhi va sallamdan: "Kavsar nima?" deb so‘rashdi. Aytdilar: "Alloh taolo jannatda menga bergan daryodir. U sutdan oq, asaldan shirinroq. Unda bo‘yinlari tuyaning bo‘yniday keladigan qushlar bor". Shunda  Umar roziyallohu anhu: "Shubhasiz, bu huzur-halovatku", dedilar. Rasululloh sollallohu alayhi va sallam: "Uni yeyish huzur", dedilar (Termiziy rivoyati).
   Abu Dardodan rivoyat qilinadi: Nabiy sollallohu alayhi va sallam aytdilar: "Jannatda bo‘yni tuyaning bo‘ynidek keladigan qushlar bor, egasining, ya’ni, Allohning do‘sti qo‘lida saf tortib turadi va ulardan biri: "Ey Allohning do‘sti, men arshning ostidagi jannat yaylovlarida boqilganman, tasnim buloqlaridan ichganman. Meni yegin", deya maqtanadi, shunda kishining xayoliga ulardan birini yeyish keladi. Va shu zahoti qush uning oldida turli xil taom bo‘lib qoladi. Undan xohlaganicha yeydi. To‘yganidan so‘ng qushning suyaklari jamlanib, jannatning xohlagan joyida o‘tlash uchun yana uchib ketadi". Shunda Umar roziyallohu anhu: "Ey Nabiyulloh, shubhasiz bu haqiqiy ne’mat", dedilar. U zot: "Yeyimliklari undan ham huzurliroq" dedilar (Sa’labiy rivoyati).
   Sulaymon ibn Burayda otasidan rivoyat qiladi: Bir kishi Nabiy sollallohu alayhi va sallamdan: "Jannatda ot bormi?" deb so‘radi. U zot: "Agar Alloh seni jannatga kirgizsa, u yerda qizil yoqutdan bo‘lgan ot bor, qaerga uchib borishni xohlasang, o‘sha zahotiyoq muhayyo bo‘ladi", dedilar. Yana bir kishi: "Tuyachi, jannatda tuya ham bormi?" deb so‘radi. U zot sherigiga aytgan so‘zni aytmadilar, balki: "Agar seni Alloh jannatga kirgizsa, u yerda nafsing nimani xohlasa, ko‘zing nimadan shodlansa, shu narsa bo‘ladi", dedilar" (Termiziy rivoyati).
   Abu Mas’ud Ansoriydan rivoyat qilinadi: "Bir kishi yuganlangan tuya olib keldi va: "Bu Alloh yo‘liga", dedi. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi va sallam: "Qiyomat kunida buning evaziga senga yetti yuzta tuya beriladi, hammasi yuganlangan bo‘ladi", dedilar" (Muslim rivoyati).
   Ibn Vahb zikr qiladi: Rasululloh sollallohu alayhi va sallam aytdilar: "Jannatda eng quyi manzildagi inson hech qarimaydigan ming-minglab yosh xizmatchilari ichida oltin qanotli qizil, yoqutdan bo‘lgan otga minadi. Agar xohlasangiz: "U joyda qachon qarasangiz, noz-ne’matlarni va katta mulku davlatni ko‘rursiz" (Inson, 20), oyatini o‘qinglar".
   Ibn Muborak zikr qiladi: Rasululloh sollallohu alayhi va sallam aytdilar: "Albatta, jannat ne’matlaridan biri — jannat egalari zotdor hayvonlar ustiga minib, bir-birlarini ziyorat qilishidir. Yana ularga juma kunida egarlangan, yuganlangan ot beriladi, u ot bavl qilmaydi, axlat chiqarmaydi, unga minadilar va Alloh xoxlagan joyda to‘xtaydilar".
   Ibn Abbos jannatdagi markab-ulovlar haqida zikr qildilar va Alloh taoloning. "U joyda qachon qarasangiz, noz-ne’matlarni va katta mulku davlatni ko‘rursiz", oyatini ti-lovat qildilar.
   Abdulloh ibn Muboraqdan hikoya qilinadi: U kishi bir kuni g‘azotga chiqdi. Qarasa, bir kishi oti o‘lib, mahzun turibdi. Shunda unga: "Otingni menga to‘rt yuz dirhamga sot", dedilar. Kishi xursand bo‘lib sotdi. Kunlardan bir kun tushida o‘sha o‘lgan otini ko‘rdi, go‘yo qiyomat bo‘lib, oti jannatda tirilib, ortidan yetti yuzta otni ergashtirib yurganmish. Uni olishni xohlab oldiga borgan ekan, "Tegma! U kecha seniki edi, endi esa, Ibn Muborakniki", deb nido qilinibdi.
Tong otgach, Ibn Muborakning oldiga kelib, savdoni buzishni talab qildi. Ibn Muborak: "Nega?" deb so‘radi. U tushida ko‘rgan voqeani aytib berdi. Shunda u kishi: "Bor, ket, tushingda ko‘rganingni o‘ngimizda ko‘ramiz", dedi.
   Bu hikoya sahihdir. Chunki shu ma’nodagi hadis Muslimning "Sahih"larida Abu Mas’uddan rivoyat qilingan.

   Abdulloh ibn Umardan rivoyat kilinadi: Rasulululloh sallallohu alaihi va sallam aytdilar: "Hino jannat xushbo‘ylarining sayyididir. Unda (jannatda) hayajonga soladigan darajada muattarlik bor. Zotdor tuyalar ustlariga jannat ahlini mindirib yuradilar".
   Imom Termiziy Abu Usmon Hindiydan rivoyat qiladi: Rasululloh sallallohu alayhi va sallam aytadilar: "Agar sizlardan birortangizga rayhon berishsa, uni qaytarmanglar, albatta, u jannatdan chiqqandir".

   Ibn Umar roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi: Rasululloh sollallohu alayhi va sallam aytdilar: "Qo‘y jannat hayvonlaridandir" (Ibn Moja rivoyati).
   Nabiy sollallohu alayhi va sallamdan rivoyat qilingan hadisda: "Echkiga yaxshi qaranglar, unga ozor bermanglar, chunki u jannat hayvonlaridandir", deyilgan (Bazeor rivoyati).
   Soffot surasining 107-oyatida: "Biz (Ismoilning) o‘rniga (Ibrohimga) katta bir (qo‘chqorni) so‘yishni evaz qilib berdik (uni jannatdan tushirdik)", deyilgan. "Katta" deyilishiga sabab, u jannatda qirq yil boqilgan edi". Bu gap Abdulloh ibn Abbos roziyallohu anhumodan rivoyat qilingan.

   Anas roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Nabiy sollallohu alayhn va sallam aytdilar: "Alloh taolo Adn jannatini yaratib, daraxtlarni qo‘li bilan ekkach, jannatga: "Gapir", deb buyurdi. U: "Darhaqiqat, mo‘minlar najot topdilar" (Mo‘minun, 1), dedi".
   Bu hadisni Bazzor ham Abu Said Xudriy roziyallohu anhudan rivoyat qilgan.
Nabiy sollallohu alayhi va sallam aytdilar: "Alloh taolo jannatni oltin va kumush g‘ishtlardan yaratdi, uning loyi mushqdir. Unga: "Gapir!" deganida, "Darhaqiqat, mo‘minlar najot topdilar", dedi. Alloh taolo aytdi: "Barcha ne’matlar sendadir, ey mulklar manzili". Rasululloh sollallohu alayhi va sallam aytdilar: "Alloh jannatni yarattach, unga: "Ziynatlan", dedi, bas, ziynatlandi. So‘ng unga: "Gapir", dedi, bas, gapirdi. So‘ng "Men rozi bo‘lgan kimsaga jannat bo‘lsin", dedi".
   Umar ibn Abdulaziz, Zuhriy, Kalbiy va Mujohid aytadilar: "Jinlarning mo‘minlari jannat atrofidagi bo‘sh joy va maydonlarda bo‘lishadi, jannat ichiga kirishmaydi".
   Molik Muslim ibn Abu Maryamdan, u Abu Solihdan, u Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qiladi: Rasululloh sollallohu alayhi va sallam aytdilar: "O’zlari boshqalarga moyil va boshqalarni ham o‘zlariga moyil qiluvchi kiyim kiygan yalong‘och ayollar hargiz jannatga kirmaydilar va jannatning hidini ham topmaydilar, holbuki, uning hidi besh yuz yillik masofadan kelib turadi".
   Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Nabiy sollallohu alayhi vasallam aytdilar: "Ogoh bo‘linglar! Kim Alloh va Rasulining haqqi bog‘langan jonni o‘ldirsa, shubhasiz, Allohning haqqiga xiyonat qilibdi, bas, u jannatning hidini ham hidlamaydi, holbuki, uning bo‘yi qirq kuz masofadan kelib turadi" (Termiziy rivoyati).
   Abdulloh ibn Umar roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi: Nabiy sollallohu alayhi vasallam aytdilar: "Kim Alloh bilan ahdlashgan jonni o‘ldirsa, jannatning hidini ham topmaydi, vaholanki, uning hidi qirq yillik masofadan kelib turadi" (Buxoriy rivoyati).

   Ibn Mas’uddan rivoyat qilinadi: Rasululloh sollallohu alayhi va sallam aytdilar: "Isro kechasi Ibrohim alayhissalomga yo‘liqdim. U menga: "Ey Muhammad(s.a.v.), ummatingga mendan salom yo‘lla va ularga xabar berginki, jannatning tuproqlari xushbo‘y, suvlari shirindir. U bir tekislikki, unga ko‘chat o‘tqazish "subhonallohi val hamdu lillahi va laa ilaha illallohu vallohu akbar"dir", dedi" (Termiziy rivoyati).
   Abu Hurayra roziyallohu anhu daraxt ekayotganlarida Rasululloh sollallohu alayhi va sallam o‘tib qoldilar va: "Ey Abu Hurayra, nima ekyapsan?" deb so‘radilar. "Ko‘chat", dedilar. U zot: "Bundan ham yaxshiroq ko‘chatni o‘rgataymi? U "subhonallohi, valhamdu lillahi, va laa ilaha illallohu vallohu akbar"dir. Bu kalimaning har biri uchun senga jannatda bir daraxt ekiladi", dedilar (Ibn Moja rivoyati).
   Jobir ibn Abdulloh roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Nabiy sollallohu alayhi va sallam aytdilar: "Kim "subhonallohil ‘aziym va bihamdih", desa, unga jannatda bir xurmo ekiladi" (Termiziy rivoyati).

   Tabariy "Adabun-nufus" nomli kitobida zikr qiladi: Hakim ibn Muhammad Ahmasiy dedi: "Eshitishimcha, jannat zikr bilan bino bo‘larkan. Bas, qachon zikrdan to‘xtashsa, bino qilish ham to‘xtar ekan. Ularga bu haqda ("Nega to‘xtadinglar?") deyilsa, "Bizga mablag‘ kelmayapti", deyishadi".
   Zikr Alloh azza va jallaning buyruqlarini bajarib, qaytariqlaridan qaytishdagi itoatdir.
   Nabiy sollallohu alayhi va sallamdan rivoyat qilinadi: "Kim Allohga itoat qilsa, garchi (nafl) namozlari, (nafl) ro‘zalari, yaxshi amallari kam bo‘lsada, Allohni zikr qilibdi. Kim Allohga osiylik qilsa, garchi nafl ro‘zasi va yaxshi ishlari ko‘p bo‘lsada, Allohni unutibdi" (Abu Abdulloh Muhammad "Ahkamul Qur’on"da zikr qilgan).
   Zikrning mohiyati Alloh taologa Uning buyruqlarini bajarib, qaytariqlaridan qaytishda itoat qilishdir.
   Said ibn Jubayr rahmatullohi alayh aytadilar: "Zikr — Allohga itoat qilish. Kim Unga itoat etmasa, zikr etmabdi, garchi tasbeh va tahlillarni ko‘paytirib, Qur’onni ko‘p o‘qisa ham". Bu ma’noda Nabiy sollallohu alayhi va sallamdan rivoyat qilingan: "Kim Allohga itoat qilsa, garchi jim tursa ham, Allohni zikr qilibdi, kim Allohga osiylik qilsa, garchi  Qur’on o‘qib, tasbeh aytuvchi bo‘lsa ham, Allohni unutibdi".
Qur’on o‘qib, tasbeh aytib turib Allohga osiylik qiluvchi — Allohu a’lam — masxaralovchi, bepisand, Allohning oyatlarini hazil deb biladigan insonga o‘xshaydi. Ulamolarimiz Alloh taoloning: "Allohning oyatlarini hazil deb bilmanglar!" so‘zi ta’vilida: "Allohning amrini tark qilib, xatoga yo‘l qo‘yuvchi, adashuvchi bo‘lmanglar!" demoqda, deydilar. Xuddi shuningdek, bu oyat ma’nosiga gunohdan tavba qilib, istig‘forni ko‘paytirib, yana gunohida davom etgan shaxslar ham kiradi. Shu ma’nodagi barcha insonlar Allohning oyatini hazil deb bilganlar qatoriga kiradi.