So‘ngra alardan:
— Voy, sizlarga kim bu ishni qilmoqqa buyurdi?»— deb so‘radilar. Alar:
— Bizni Rabbimiz buyurdi, — deyishdilar. Podshohimiz deyish o‘rniga ani rabbimiz deb atadilar.
Anda Rasululloh:
— Sizlarning rabbingiz shu ishga buyurmish ersa, lekin mening Rabbim soqolimni qo‘yishga, murutimni olishga buyurmishdir. Endi bu kuncha qaytinglar, ertaga kelib mendan javob olinglar, — deb alarni qaytardilar.
Ertasi kuni Rasululloh qoshiga qaytib keldilar ersa, alarga:
— Allohdan menga vahiy keldi. Mening Rabbim sizlarning rabbinglarni falon oy, falon kechada o‘ldirmoqchi bo‘ldi, — dedilar.
So‘ngra shu mazmunda Yaman voliysi Malik Bozonga xat yozib berdilar. Xatni olib elchilar Malik Bozon huzuriga kelishdi. Xatni o‘qib ko‘rib, undagi xabarni bilgach, Malik Bozon:
— Agar bu kishi aniq payg‘ambar bo‘lsa, bu aytgan xabari albatta to‘g‘ri chiqqay. Yo‘q ersa uning chorasini ko‘rgaymiz, — deb Eron xabarini kutib turdi.
Ko‘p o‘tmay, Erondan xat keldi. Naq Rasululloh ayt¬gan oy, kunlarda Xisrav podsho o‘g‘li Sherviya tarafidan o‘ldirilmish edi. Xatning mazmuni shunday edi: «Malik Bozonga ma’lum bo‘lgayki, otam Xisravni davlat arboblari maslahati bilan o‘ldirdim. Chunki fors xalqini jonidan to‘yg‘azdi, boshchilarini o‘ldirdi, alarning yaxshilari tarqalib har yoqqa qochdilar. Bu xatni olishing bilan o‘z xalqingdan men uchun bay’at olursan. Payg‘ambarlik da’vosini qilib chiqqan kishi haqida Xisrav senga buyruq bermish edi. Mendan xat borguncha uni o‘rnidan qo‘zg‘atma».
Bu mo’jizani ko‘rib Malik Bozon butun oilasi bilan va arkon davlatlari bilan g‘oyibona iymon keltirib, Rasulullohga elchi yubordi. Payg‘ambarimiz ayt¬ganlaridek, Eron davlati Hazrati Umar zamonlarida munqariz bo‘ldi. Alarning mol-dunyo, xazinalariga, butun mamlakatlariga musulmonlar ega bo‘ldilar.