Yurist aka agar onanggiz o`sha yoshligizda urmasdan tarbiya berganda shu darajaga erisha olgan bo`larmidiz yoki onanggizni kaltaklari ham sababchimi ?
Ex, birodar, men qayerda, kimga o'zim haqimda nimadir aytib beradigan bo'lsam, albatta ushbu darajaga (juda daraja deyish qiyinku, xozirgi holatimga desam to'g'riroq bo'lar) yetishishimda ota-onamning tarbiyamdagi qattiqqo'lligi eng asosiy omil bo'lgan deya aytib beraman.
Ayam uy bekasi bo'lganliklari sababli to'liq mening tarbiyam bilan shug'ullanganlar.
Meni yoshligimdan erkalatishmasdi...
Menga ko'chaga o'ynash uchun deyarli ruxsat berishmasdi, berishsa ham joyi, vaqti aniq belgilab berilardi. Aytilgan vaqtda uyga qaytmasam, oqibati yaxshi bo'lmasdi...
Dars tayyorlashim qat'iy nazorat ostida edi... Ayamni o'zi yonma-yon o'tirib darsimni qilishimni kuzatib turardi... Agar o'z vaqtida tayyorlamasam, qattiq urushardilar...
5 yoshimgacha har kuni bittadan she'r yodlashim shart edi... Kichkina-kichkina, bolalar she'rlari. Haliyam yodimda ko'pchiligi. Yodlay olmasam yoki aytib berolmasam...o'sha gap...
3 yoshimdan sal oshganimda ayam o'qishni o'rgata boshlaganlar... O'qimasdim, dangasalik qilardim, ayam urishardilar
Keyin o'qirdim...
4 yoshdan oshganimda yozishni o'rgata boshladilar... Qo'limdan ushlab, o'zlari yozishni o'rgatganlar. Ertalab vazifa berardilar, o'sha vazifani yozib kechqurun topshirardim, ayam imtihon olardilar
Yomon yoki xunuk yozgan bo'lsam, urardilar...
5 yoshga to'lganimda esa, maktabga berishdi... Dastlab 2 sentabrda olib borishganida qabul qilishmadi, yosh deb. Keyin maxsus komissiya chaqirtirishdi... Komissiyadan o'tganimdan keyin noiloj majbur bo'lishdi 5 yoshdan olishga...
Hamma o'zini birinchi ustozini eslasa, mening birinchi ustozim ayam bo'lgan deyman. Chunki men maktabga chiqqanimda o'qishni ham, yozishni ham bilardim...
7 yoshga to'lganimda ilk marta ro'za tutishga o'rgatdilar... Hamma ayamga qarshi chiqdi. Yosh bola narsaga ro'za tuttirishni nima keragi bor, qiynalib qoladi dedilar. Ayam esa parvo ham qilmadi...
Xozirgacha 9 yil maktabda, 3 yil akademik litseyda, 4 yil institutda o'qigan bo'lsam, har doim dars jadvalimni bitta nusxasi ayamda albatta bo'ladi. Qaysi kuni, soat nechida darsim tugaydi, o'qishdan uyga qaytishimga qancha vaqt ketadi, hammasi xisoblangan. Ayniqsa maktab davrimda bunday nazorat qattiq bo'lgan. Darsdan keyin futbolga qiziqib qolib ketgan vaqtlarimda ayamni o'zi maktabga kelib olib ketardi... Olib ketganda ham urib olib ketardi
Qo'limga ortiqcha pul berishmasdi hech qachon... Berishsa ham nimaga qancha ishlatganimni hisobotini berardim...
O'sha vaqtlarda ko'p o'ylardim... Nima meni bolaligim shunaqa o'tadimi? Nima meni o'ynashga haqqim yo'qmi? Boshqa oshnalarim maza qilib cho'milishga, kompyuter o'ynashga, baliq tutishga ketishadiyu, men shunaqa o'tiraveramanmi deb rosa alam qilardi... Ba'zida o'zimcha xo'rligim kelardi... Bola bo'lganmizda...
Mana endi, xozir yoshlikdagi o'sha ishlarni, qattiqqo'llikni, ayamning urishlariyu, dadamning tanbehlarini mevasini ko'rayapman...
Nufuzli oliygohda o'qidim, imtiyozli diplom bilan tugatdim, mana endi magistraturaga ham kirdim, "Zakovat" klubida ham ozmi-ko'pmi muvaffaqiyatlarga erishdim. Bularning barchasida ota-onamning 90% hissalari bor...
Shuningdek, ayamning tayoqlarini ham hissasi yo'q emas...