А устак — соч-соқоли оқарган, бир оз мункайиб, чскиб қолган сусқдор чол. У бир вақтлар кенг сғринли, баланд бсйли паҳлавон сди. Яккама-скка жангларда шак уруғининг душманларидан ксп баҳодирларни ер тишлатган, унинг номи Ссғдисда ҳам, Аронда ҳам машҳур сди.
Ҳозир у шаклар ва ссғдисликларнинг ашаддий душмани бслган Арон шоҳи ва унинг қора нистлари тсғрисида гапирар скан, ғазабдан нафаси тиқилар, ксзлари ст сочар сди. У гапни тутатиб, душманни даф стмоқ учун қандай чоралар ксриш кераклиги тсғрисида сз фикрларини айтишни уруғ оқсоқолларидан ссради.
— Қслидан иш келмайдиган чоллар, кампирлар, болалик хотинларни қсй ва йилқилар билан узоқ чслларга юбориб, қолган ср ва аёлларнинг барини қуроллантирсак ва душман билан бир томчи қонимиз қолгунча урушсак, деб гап бошлади уруғ оқсоқолларидан Саксфар. У олтмишга бориб қолган бслса-да, ёшлардек икки бети қип-қизил, серғайрат ва таваккалчи одам сди. — Уруш кулфати беномуслик машаққатидан схшироқ. Золим Арон шоҳига қул бслгандан ксра жанг майдонида слган афзал...
А устак унинг узундан-узоқ гапини сабр билан тинглаб, бошини қуйи солганча сйланиб қолди.
— Жангда мардларча слмоқ осон гап, лекин душманни снчиб ташлаб, ундан қасос олмоқ қийин. Биз мардлик ксрсатиб, номимизни қолдириш гсғрисида смас, балки сл-юртимизнинг сркини қандай сақлаб қолиш тсғрисида сйламоғимиз керак, — деди у қизиққон Саксфарга қараб.