Payg’ambarimiz sollalohu alayhi vasallam kunlarning birida Qur’on tilovat qilib o’tirgan bir sahobaning yonidan o’tib qoldilar. U: "œEndi qachon osmon yorilib, (qizil) teri kabi qizarib qolganida"¦" (Rahmon surasi, 37) oyatiga kelganida qo’rquvdan badanidagi tuklari tikkayib ketdi. Shu qadar qattiq yig’ladiki, ovozi bo’g’ilib qolay dedi. Yig’i aralash: "œAttang osom yorilsa, u kunda men qanday ahvolda bo’laman? Holimga voy bo’ladi!" deya nola qildi.
Payg’ambarimiz sollalohu alayhi vasallam unga:
"œSening yig’ingdan hatto farishtalar ham yig’lab yuborishdi", deb mujda berdilar.