Умар розисллоҳу анҳудан ривост қилинади:

«Яҳудийлардан бир одам у кишига:

«А­й, Амир ал-мсминийн, китобларингизда бир ост бор, сизлар уни сқийсизлар. Агар бизга, сҳудийлар жамоасига нозил бслганида сди, биз сша кунни байрам қилиб олар сдик», деди. У (Умар):

«Қайси ост?» деди.

«Бугунги кунда динингизни мукаммал қилдим, сизга Ўз неъматимни батамом қилдим ва сизга Исломни дин, деб рози бслдим», ости» деди. Умар розисллоҳу анҳу:

«Биз сша ост Лайғамбар саллоллоҳу алайҳи васалламга нозил бслган кун ва жойни жуда схши биламиз. У зот Жума куни, Арафотда тик турган сдилар», деди».

   Абу Ҳурайра розисллоҳу анҳудан ривост қилинади:

 «Лайғамбар саллоллоҳу алайҳи васаллам:

«Қачонки сиздан бирортангиз Исломни чиройли қилса, унинг қилган ҳар бир схши амали сн мислидан етти юз баробаргача кспайтириб ёзилади. Қилган ҳар бир ёмон амали сса, сз мислича ёзилади», дедилар».

Ибн Умар розисллоҳу анҳудан ривост қилинади:

«Лайғамбар саллоллоҳу алайҳи васаллам:

«А­й, аёллар жамоаси, садақа қилинглар, истиғфорни кспроқ айтинглар. Албатта, мен сизнинг аҳли дсзахнинг кспи сканингизни ксрдим», дедилар.

Улардан бир гапга уста аёл:

«А­й, Аллоҳнинг А асули, бизга не бслдики, аҳли дсзахнинг кспи сканмиз?» деди.

У зот салоллоҳу алайҳи васаллам:

«Лаънатни кспайтирасиз, срга куфр келтирасиз. Сизга схшаган ақли ва дини ноқисларни ақл сгаси устидан ғолиб бслишини ксрмадим», дедилар».

Ҳалиги аёл:

«А­й, Аллоҳнинг А асули, ақл ва диннинг нуқсони нимадир?» деди.

У зот саллоллоҳу алайҳи васаллам:

«Ақлнинг нуқсонига келсак, икки аёлнинг гувоҳлиги бир сркакнинг гувоҳлигига тсғри келади. Бу ақлнинг нуқсонидир. Аёл бир неча кунларни намоз сқимай стказади ва А амазонда рсза тутмайди. Бу диннинг нуқсонидир», дедилар».

Ибн Умар розисллоҳу анҳудан ривост қилинади:

«Лайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Уч нафар киши йслда кетаётган сканлар, ёмғирда қолибдилар. Тоғдаги ғорга кириб олибдилар. Бас, уларнинг ғорига тоғдан бир харсанг тушиб, чиқар йслларини тссиб қолибди. Улар бир-бирларига:

«Аллоҳ учун қилган солиҳ амалларингизга бир назар солиб, уларни васийла қилиб, Аллоҳга дуо қилинглар, шосдки, сизларга кушойиш берса», дебдилар.

Улардан бири:

«А­й бор Худоё! Албатта, менинг қари ота-онам бор сдилар. Менинг кичик ёшдаги болаларим ҳам бор сди. Уларнинг барчасининг риоссини қилардим. Уларнинг олдига қайтиб келсам, сут соғиб, болаларимдан олдин ота-онамга ичирар сдим. Бир куни кеч қолиб, кечасигача кела олмадим. Келиб, икковларини ухлаб қолганларини ксрдим. Одатдагидек сут соғдим ва ота-онам икковларининг бош тарафларида уйғотиб юбормай, деб кутиб турдим. Болаларга ичиришни ҳам сп ксрмадим. Болалар очликдан оёғим остида қичқиришар сди. Тонг отгунча шу ҳолда турдим. Агар сен шу ишда Сенинг розилигингни тилаб қилганимни билсанг, бизга бир тирқиш очгин, осмонни ксрайлик», деди.

Бас, Аллоҳ тирқиш очди. Ундан осмонни ксрдилар.

Бошқаси сса: «А­й бор Худоё! Мен амакимнинг қизига сркаклар аёлларга снг ашаддий муҳаббат қсйишларидек муҳаббат қсйган сдим. Бас, ундан талаб қилдим. У (қиз) бош тортди. У сзига юз динор беришимни ссради. Мен пулни жамлаб келиб, уни ушлаб икки оёғи орасига тушдим. Шунда қиз:

«А­й Аллоҳнинг бандаси! Аллоҳдан қсрқ! Узукни ҳаққини бермасдан очма!» деди.

Мен срнимдан турдим. Агар шу ишни Сенинг розилигингни тилаб қилганимни билсанг, бизга сна ҳам каттароқ тирқиш оч», деди.

Бас, сна тирқиш очди.

Учинчи шахс: «А­ бор Худоё! Мен бир фарақ гуручга мардикор ёллаган сдим. У ишни бажариб бслганидан сснг:

«Ҳаққимни бер», деди.

Мен унга ҳаққини ксрсатдим. У олишга рағбат қилмади. Мен сша гуручни скишда давом ставердим. Ундан бир қанча сигир ва молбоқарлар ортдирдим. У қайтиб келиб:

«Аллоҳдан қсрқ!» деди.

Мен унга:

«Анави сигирлар молбоқарлари билан сеники, олавер», дедим.

«Аллоҳдан қсрқ! Мени истеҳзо қилма!» деди.

«Сени истеҳзо қилаётганим йсқ, олавер», дедим.

У олди. Агар мен шу ишни Сенинг розилингни тилаб қилганимни билсанг, қолган қисмини ҳам очиб юбор», деди.

Бас, Аллоҳ очиб юборди», дедилар».

Бошқа бир ривостда:

«Чиқиб, юриб кетдилар», дейилган.

Абу Воқид ал-Лайсий розисллоҳу анҳудан ривост қилинади:

«А асулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам масжидда одамлар билан слтирган сдилар. Бирдан уч киши кириб келди. Улардан иккитаси А асулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам томон юрди. Биттаси қайтди. Ҳалиги икковлари А асулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг тепаларига келиб тсхтадилар. Улардан бири халқадан бсш жой топиб, сша ерга стирди. Иккинчиси орқага стирди. Учинчиси сса, ортга бурилиб чиқиб кетди. А асулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам фориғ бслганларидан кейин:

«Сизларга ҳалиги уч нафарнинг хабарини берайми? Улардан бири, Аллоҳдан бошпана ссради. Аллоҳ унга бошпана берди. Бошқаси сса ҳаё қилди. Бас, Аллоҳ ҳам ундан ҳаё қилди. Яна бошқа бири юз сгирди. Аллоҳ ҳам ундан юз сгирди», дедилар».

Ибн Умар розисллоҳу анҳудан ривост қилинади:

«А асулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қачон ийд куни чиқсалар, амр қилар сдилар, олдиларига бир калта найза қсйиларди. Бас, у зот сшанга қараб, одамлар сса, У кишининг орқаларидан намоз сқир сдилар. Шуни сафарда ҳам қилар сдилар. Амирлар шунинг учун ҳам бу нарсани одат қилганлар».

Abu Hurayra (r.a)dan rivoyat qilinadi:
"Nabiy (s.a.v):
'Kim Ramazonda bir kunni Alloh bergan ruxsatsiz og'zi ochiq holda o'tkazsa,zamonning hammasini ro'z tutib o'tkazsa ham uning qazosini ado eta olmas" dedilar..
Beshovlaridan faqat Muslim Rivoyat qilmagan..

"Anas (r.a) Ro'zador holda surma qo'yar edilar"
A'mash rahmatullohi Alayhi:
"Ashoblarimizdan Birortasining ro'zador holda surma qo'yishni yoqtirmaganini  ko'rmadim"dedi.
Ikki rivoyatni Ham Abu Dovud Keltirgan,.

Abu Hurayra(r.a)rivoyat Qilinadi..
Bir Ayol Payg'ambarimiz(s.a.v) bir go'dakni Ko'tarib Kelib:
"Bu bolaning haqqiga duo qiling,men undan oldin uchtasiniqilganman" dedi.
Payg'ambarimiz(s.a.v) "Bataxfiq,sen do'zaxdanjuda kuchli to'siq bilan to'silibsan" dedilar.

Abu Nuaymdan rivoyat qilinadi:
«Huzayfa ibn Yamon, roziyallohu anhu, va’z qila turib:
— Bir xil qalb bordirki, bo‘m-bo‘shdir. Bu kofirning qalbidir. Bir  xili borki, goh unday, goh bunday. Bu esa munofiqning qalbidir. Yana bir qalb borki, unda porlaguvchi bir qandil bor. Bu mo‘minning qalbidir. Yana bir qalbda esa, ham imon, ham nifoq bor. Imon pokiza suv bilan oziqlanadigan daraxt kabidir. Nifoq esa yiring va qon bilan to‘yinib, shishib ketgan yaraga o‘xshaydi. Bu qalbda shu ikki ozuqaning qaysi biri ko‘p bo‘lsa, o‘sha G'olib keladi, — dedilar».