O’sha 1946 yilda qish juda cho’zilib ketdi. Aprel kelgan bo’lsa-da, shahar ko’chalarida sovuq shamol izg’ir, osmonda esa qorli bulutlar suzib yurardi.
Drioli ismli qariya Rivoli ko’chasi bo’ylab og’ir qadam tashlab borardi. U sovuqdan qaltirar, ko’rinishi ayanchli edi; kir bo’lib ketgan qora paltosida u jayrani eslatar, ko’tarilgan yoqasi ustidan esa ko’zlarigina ko’rinib turardi. Qandaydir qahvaxonaning eshigi ochildi va qovurilgan jo’janing hididan uning ochlikdan tirishgan qornida og’riq turdi. U ko’rgazmaga qo’yilgan buyumlar - atirlar, ipak bo’yinbog’ va ko’ylaklar, taqinchoqlar, idishlar, mebel, kitoblarni tomosha qilganicha yo’lida davom etdi. Bir ozdan so’ng u suratlar ko’rgazmasi oldiga yetib keldi. Ilgarilari u suratlar ko’rgazmasini tomosha qilardi. Peshoynada u birgina suratni ko’rdi. U suratni tomosha qilish uchun to’xtadi.

Davomi>>>