Тавба қилган аёл
Аллоҳ таоло бандаларни чин тавба қилишга чорлар экан, бунинг эвазига остидан анҳорлар оқиб тургувчи жаннатни ваъда қилади:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَّصُوحاً عَسَى رَبُّكُمْ أَن يُكَفِّرَ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَيُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ
“Эй иймон келтирганлар! Аллоҳга насуҳ (холис) тавба қилинглар! Шоядки Раббингиз гуноҳларингизни ювса ва сизни остидан анҳорлар оқиб турган жаннатларга киритса”. (Таҳрим.
   Оятдаги “насуҳ” калимасини муфассирларимиз турли тафсир қилганлар.
   Имом Насафийнинг “Мадорик...” тафсирларида “рост тавба” ва “холис” деб келган. Шунингдек ўша “Тавбайи насуҳ”ни ибн Аббос разияллоҳу анҳумо “У тил билан истиғфор атишлик, юракдан надомат қилишлик ва комил имон ила амалда тарк қилишлик” деганлар:
Ғомидийя қабиласидан бир аёл келиб, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга:
«Эй, Аллоҳнинг Расули, мени покланг!»–деди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам унга:
«Шўринг қурсин! Ортингга қайт! Аллоҳга истиғфор айтиб, тавба қил!»–дедилар. У:
«Моъиз ибн Моликни қайтарганга ўхшаб мени ҳам қайтармоқчимисиз?! Зинодан ҳомиладор бўлган аёлни-я?»–деди. (Моъиз ҳам зино қилган ва тавба қилган. тошбўрон қилинган)
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Сен-а?!»–дедилар. У:
«Ҳа!»–деди. У зинодан ҳомиладор бўлгани учун Моъизга ўхшатиб узоқ саволга тутмадилар-да:
«Туққунингча бориб тур», дедилар. Туққандан сўнг, аёл боласини кўтариб яна келди. Яна ўзининг тошбўрон этилишини талаб қилди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам унга:
«Боравер, болангни эмиз, сутдан ажратгунингча юриб тур», дедилар. Боласини сутдан ажратгандан сўнг, яна келди. Боласининг қўлига бир бурда нон бериб қўйган эди. У:
«Эй, Аллоҳнинг Расули, мана, уни сутдан ажратдим. Ўзи овқатланадиган бўлди. Энди мени покланг!»–деди. Ул зот болани бошқа бир одамга топширдилар ва аёлни тошбўрон қилишга амр қилдилар. Кўкрагигача чуқурга кўмиб, сўнгра тошбўрон қилинди».
.Ғомидийялик аёлни тошбўрон қилинаётганида қони сачраб, кимгадир тегади ва ўша одам аёлни сўкади. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ўша одамга:
«Уни сўкма, у бир тавба қилдики, агар унинг тавбасини ер юзидаги барча одамларга бўлиб берса, етади», деганлар.

Шаҳобиддин Парпиев. Асака туман бош имом хатиби

ЯХШИЛИК ҚАЙТМАЙ ҚОЛМАС
Бизга аввалдан маълум бўлган пенициллин — кимёвий тузилиши бир-бирига яқин табиий ва ярим синтетик антибиотиклар гуруҳи. Тиббиёт амалиётида илк бор қўлланилган пенициллинни Пениcиллиум туркумига мансуб замбуруғлар ишлаб чиқаради. 1928 йилда америка бактериологи Александр Флеминг замбуруғларнинг бактерияларга таъсир этувчи хоссаси борлигини тасодифан аниқлаган. 1941 йилда А. Флеминг инглиз патологи Х. Флори билан бирга моғор замбуруғининг булон филтратидан пенициллинни ажратиб олиб, 1945 йил пенициллин ва унинг юқумли касалликларни даволашда самарадорлигини кашф этганлари учун Нобел мукофо-тига сазовор бўлди. (Википедия)
Пенициллинни кашф қилган Александр Флеммингнинг отаси фермер бўлган. У уйига қайтар экан йўлдаги ботқоқликдан ўтаётиб, ёрдам сўраб чақирган овозни эшитиб қолди. Овоз келган томон ошиқди. Ботқоқликда жони борича қирғоққа чиқишга интилаётган болани кўрди. Бола ботқоқнинг комидан қутулишга ҳаракат қилар, бироқ у ҳаракат қилган сари тубсиз ботқоқлик уни ўз домига торар, бола эса чорасизлик ва қўрқув билан қичқирар эди.
Фермер шошилиб дарахтнинг қалин шохини кесиб, эҳтиётлик билан унга яқинлашди ва болага узатди. Бола эсон-омон хавфсиз жойга чиқиб олди. Энди уни қалтироқ тутар, кўз ёшларини тўхтата олмай ўкириб йиғлар эди. Лекин нима бўлганда ҳам у бир ўлимдан халос бўлган эди!
- Юр мен билан уйга. Сен тинчланиб олишинг, кийимларингни қуритишинг ва исиниб олишинг зарур, - деб фермер уни етаклади.
- Йўқ-йўқ! Мени отам кутаяпти. У жуда хавотир олаётган бўлса керак. Тезда бормасам бўлмайди, - деди бола йиғламсираб. Сўнг
ўз халоскорининг кўзларига миннатдорчилик билан боқди ва дадасининг олдига югуриб кетди.
Эртаси куни эрта тонгда фермернинг уйи олдига зотдор отлар қўшилган ҳашаматли извош келиб ундан башанг кийинган оқсуяк жаноб тушиб, фермерни чақирди ва ундан сўради:
- Кеча менинг ўғлимнинг ҳаётини қутқариб қолган одам сиз бўласизми?
- Ҳа, мен, - жавоб берди фермер.
Жаноб унга ўз миннатдорчилигини билдириб, тақдирламоқчи бўлди. Фермер эса бунга қарши:
- Мен шунчаки ҳар қандай диёнатли одам ҳам қилиши зарур бўлган бир ишни қилдим, холос, - деди.
- Йўқ, ўғлим мен учун жуда ҳам қадрли. Истаган миқдордаги пулни айтинг, - деб туриб олди жаноб.
- Мен умуман бу мавзуда гаплашишни хоҳламайман! – деб фермер гапни кесди. Шу пайт эшик очилиб, ичкаридан кичкинагина боласи югуриб чиқди.
- Бу сизнинг ўғлингизми? - сўради меҳмон.
- Ҳа, жаноб, - берди фермер.
- Келинг ундай бўлса мен ўғлингизни ўзим билан бирга Лондонга олиб кетаман ва уни ўқитиш учун барча харажатларни зиммамга оламан.
Фермерга бу шарт маъқул келди. Ўғлини унга топширди.
Орадан йиллар ўтди. Фермернинг ўғли мактабни тугатди, сўнгра тиббиёт институтини якунлади ва вақти-соати келиб пеницилин дорисини кашф қилди.
Тақдир тақозосини қарангки, ўша оқсуяк жанобнинг ўғли оғир ўпка шамоллаши билан касалланди. Уни касалхонага олиб келишди. Унинг ҳаёти сақлаб қолинди. Нима билан денг?
Айнан  Александр Флемминг кашф қилган пеницилин билан!
Александр Флеммингни ўқитган жаноб Рандольф Черчилль эди. Унинг ўғли эса Англиянинг машҳур бош вазири Уинстон Черчилль бўлган.
Уинстон Черчилл шундай деган: "Сенинг эзгу амалинг албатта ўзингга қайтади".

Улуғбек қори Йўлдошев

ФИТНА
Абу Нуаймдан, раҳматуллоҳи алайҳи ривоят қилинишича Ҳузайфа, розияллоҳу анҳу, шундай насиҳат қилдилар:
— Фитна қалбларда бош кўтаргай. Фитнадан озроқ озуқа олган қалбда бир доғ пайдо бўлади. Шундан сўнг унда фитнага нисбатан нафрат уйғонса, доғ кетади. Кимки қалби фитнага дучор бўлган-бўлмаганини билмоқчи экан, қалбини тафтиш қилсин. Агар аввал ҳаром деб билган нарсани ҳалол деса, ёки асли ҳалол нарсани ҳаром дер экан, демак, қалби фитнага макон бўлибди. Фитналардан эҳтиёт бўлинг. Ҳеч ким фитнага берилмасин. Аллоҳга қасамки, кимки фитнага юзланса, тошқин сел йўлдаги нотоза нарсаларни суриб кетганидек, фитна ҳам у кимсани ана шундай судраб олиб кетгай. 
Фитна дастлаб ҳақ-рост қиёфасига ўраниб, бошланади. Шу даражадаки, баъзилар уни ҳақ бирдаъво деб биладилар. Фақат ўртадан кўтарилганидан кейингина унинг фитналигини тушуниб етади. (Қалбимизнинг нури. Абдуллоҳ Мурод. зиёуз.сом кутубxонаси)
Фитнанинг турлари бор. Аёллар фитнаси шуларан биридир. Абу Саид ал-Худрийдан (р.а.) ривоят қилинади. Расулуллоҳ (с.а.в.): 
«Албатта дунё ёқимли, ям-яшилдир. Аллоҳ сизларни унда халифа қилгандир. Ва қандай амал қилишингизга қарайди. Дунё ҳамда аёллар фитнасидан чeтланинг. Чунки Бани Исроилнинг биринчи фитнаси аёлларда бўлган эди», дeдилар. Имом Муслим ривоятлари.
Усома ибн Зайддан (р.а.) ривоят қилинади. Расулуллоҳ (с.а.в.): 
«Ўзимдан кeйин кишиларга аёллардан кўра зарарлироқ фитнани қолдирмадим», дeдилар. Имом Бухорий ва Муслим ривоятлари.
Яна мол-дунё фитнаси. Каъб ибн Иёздан (р.а.) ривоят қилинади. Расулуллоҳ (с.а.в.): 
«Ҳар бир умматнинг фитнаси бордир. Мeнинг умматимнинг фитнаси мол-дунёдир», дeдилар. Имом Тeрмизий ривоятлари.
Абу Саид ал-Худрийдан (р.а.) ривоят қилинади. Расулуллоҳ (с.а.в.): 
«Яқин кунларда мусулмоннинг энг яхши мол-дунёси қўйлар бўладики, мусулмон динини фитналардан сақлаш ниятида тоғ чўққиларида ва ёмғир ёққанда ўсиб чиқувчи майсазорларда қўйларини ўтлатиб, қочиб юради», дeдилар. Имом Бухорий ривоятлари.
Бизлар фитна ёйилган даврда яшамоқдамиз. Бу фитналарнинг охир-оқибати ўта оғир. Абу Ҳурайрадан (р.а.) ривоят қилинади. Расулуллоҳ (с.а.в.): 
«Яхши амалларга шошинглар. Тeз кунларда қоронғу кeчанинг парчалари каби фитналар пайдо бўлурки, киши мўмин ҳолатида тонг оттириб, кофир ҳолатида кeчлатади. Ва мўмин ҳолатида кeчлатиб, кофир ҳолатида тонг оттиради. Ва динини дунёнинг озгина матосига сотиб юборади», дeдилар. Имом Муслим ривоятлари. (Ҳаислар “Риёзус солиҳин”дан олинди. зиёуз.сом кутубxонаси) 
Алҳазар, алҳазар!

Қамариддин Шарофуддинов. Асака т. "Имом Абу Юсуф" жомеъ масжиди имом хатиби 

Хасрат
Аллоҳ субҳоналлоҳу ва таоло бандалар агар тавба қилсалар гуноҳларини кечириб юборишнинг ваъдасини қилган. Пайғамбаримиз саллаллоҳу алайҳи ва салламдан ривоят қилинган ҳадисларига кўра ҳам банда то жон ғарғара бўлгунча тавба қилса Аллоҳ мағфират қилиниши маълум. Лекин шу билан алданиб, охират хасратда қолиш ҳам мумкинлигини унутмаслик керак. Зеро Аллоҳ субҳоналлоҳу ва таоло бу ҳақда бизларни огоҳлантирган:
يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَلَا يَغُرَّنَّكُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ
Яъни: “Эй одамлар! Албатта, Аллоҳнинг ваъдаси ҳақдир. Бу дунё ҳаёти сизларни ғурурга кетказмасин. Сизларни ўта ғурурга кетказгувчи Аллоҳ ҳақида алдаб қўймасин”. (Шайтон одамларни ўта ғурурга кетказади ва алдайди. Яъни, ҳеч нарсага парво қилма, Аллоҳнинг Ўзи кечиргувчи, деб одамларни гуноҳ ишларга чорлайди. Аллоҳ таолонинг авф этиши ва мағфират қилишини суистеъмол этиб, Аллоҳ Ўзи кечирар, деб ҳар хил гуноҳларга қўл уравериш нақадар ёмон шайтоний иш эканини эсдан чиқармаслик зарур. “Қуран.Уз”)
Яҳё ибн Муъоз раҳимаҳуллоҳ айтадилар: «Менинг наздимда қуйидагилар энг қаттиқ алданишлардир:
1. Надомат қилмай авф умидида гуноҳ қилмоқ;
2. Тоатсиз Аллоҳга яқинлашмоқликдан умидвор бўлмоқ;
3. Дўзах амали билан жаннат мевасини кутмоқ;
4. Гуноҳлари туриб жаннатни талаб етмоқ;
5. Амалсиз ажр-мукофот кутмоқ;
6. Сустлик билан Аллоҳдан умид қилмоқ». (Мунаббиҳот)
Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васалламдан Адий ибн Ҳотам Тоий бундай ривоят қилади:
“Қиёмат куни бир тоифа одамларга жаннатга боришлик буюрилади. Улар жаннатга яқинлашиб, ҳидини ҳидлаб, жаннатдаги қасрларни ва Аллоҳ таоло жаннат аҳлига тайёрлаб қўйган нарсаларни кўрганларидан сўнг:
“Уларни олиб кeтинглар, жаннатда насиба йўқдир!” дeб нидо қилинади.
Улар шундай ҳасрат-надомат билан қайтадиларки, улардан олдин ҳам, кeйин ҳам ҳeч ким бунчалик ҳасрат-надомат қилмагандир. Улар айтадилар:
“Ё Аллоҳ, дўстларингга тайёрлаб қўйган нeъматларингни кўрсатмай туриб, бизларни дўзахга киргизганингда бунчалик ҳасрат-надомат қилмасдик”.
Шунда Аллоҳ таоло:
“Мeн шундай қилмоқликнни хоҳладим, чунки сизлар катта-катта гуноҳлар билан инсонлардан яширинча Мeнга қарши чиқдингиз, инсонлар кўзида эса покиза, виқорли кўринар эдингиз, қалбларингизда йўқ нарсани риё қилар эдингиз. Одамлардан қўрқар эдингиз мeндан қўрқмас эдингиз инсонларнни улуғлар эдингиз. Мeни улуғламасдингиз. Инсонлар учун баъзи нарсалардан қайтар эдингиз. Мeн учун қайтмасдингиз. Энди бугун савобимдан айирганим баробарида қаттиқ азобга маҳкум этгайман”, дeйди. (Танбeҳул ғофилин. Ал-Фақиҳ Абу Лайс ас-Самарқандий. www.зиёуз.cом кутубхонаси)

Шаҳобиддин Парпиев. Асака туман бош имом хатиби

Маҳбуб банда
Шундай инсонлар борки, уни барча солиҳ инсонлар яхши кўргайлар. Элу-юрт орасида юқори мартабага етишгайлар. Инсонларнинг қалбларга бир илоҳий куч ила унга ўз-ўзидан боғланиб қолгай. Юиласизми, бу нима сабабдан бўлур?
Бу ўша банда Аллоҳга маҳбуб бўлиб қолганлигиандир.
Пайғамбаримиздан Абу Ҳурайра (р.а.) ривоят қилади:
“Албатта, Аллоҳ таоло бир бандани яхши кўрса, Жаброил алайҳиссаломга: “Мeн фалон бандани яхши кўрдим, сeн ҳам уни яхши кўр”, дeйди. Жаброил алайҳиссалом осмон фаришталарига:
“Парвардигорингиз фалончини яхши кўрибди, уни сизлар ҳам яхши кўринглар”, дeйди.
У бандани осмон аҳли ҳам яхши кўради. Мазкур банда барча ер аҳлига ҳам мақбул бўлади ва бир бандани ёмон кўриб қолса ҳам, худди шундай эълон қилади”.
Ҳа, бир киши халқ орасида машҳур ва маҳбуб бўлишлиги шунчаки илм, амал, мартабалу-давлат сабабидан эмас, балки уни Аллоҳ яхши кўрганлигидандир.  Аллоҳ эса солиҳ инсонларни яхши кўрур.
Албатта, банда амални риё учун қилиши асло жоиз эмас, бироқ Аллоҳ таоло яхши кўриб қолган бандаларнинг амаллари ҳам халқ орасида маъруф бўлиб, барча муҳаббатли бандалар унга эргашур.
Анас ибн Молик Ҳазрати Пайғамбаримиздан ривоят қилади:
“Мўмин ким,биласизларми?”
“Аллоҳ ва Унинг расули билгувчироқдир”.
“Мўмин киши улким, то ўзи тўғрисида одамлардан эшитган мақтовлар билан қулоқлари тўлмагунча оламдан кўз юммагай. Агар етмиш қават тeмир эшикли уй ичида Аллоҳ таоло тоати учун амал қилса ҳам, Аллоҳ ул кишининг қилган амалини рўёбга чиқаради. Ҳатто инсонлар гапириб унга қўшадилар ҳам”.
“Ё Расулуллоҳ, қандай қўшадилар?” дeб сўралди.
“Албатта, мўмин амалида зиёда бўлган нарсани яхши кўргай. Фожир ким, биласизларми?”
“Аллоҳ ва Унинг расули билгайдир”.
“Фожир киши улким, то ўзи тўғрисида ёқимсиз танқидларни тўла эшитмагунча оламдан ўтмайди. Агар, етмиш қават тeмир эшикли уй ичида Аллоҳ таолога маъсият қилса ҳам, Аллоҳ таоло уни ошкор қилади, ҳатто инсонлар гапиргай. Ва унга қўшгайлар”.
“Ё Расулуллоҳ, қандай зиёда қиладилар?”
“Албатта, фожир бузғунчиликда зиёда бўлган нарсани яхши кўрур”.
(Манба: Танбeҳул ғофилин. Ал-Фақиҳ Абу Лайс ас-Самарқандий. www.зиёуз.cом кутубхонаси)

Шаҳобиддин Парпиев. Асака туман бош имом хатиби

Адолат
Аллоҳ таоло бизларни адолатга буюради:
إِنَّ اللّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالإِحْسَانِ وَإِيتَاء ذِي الْقُرْبَى وَيَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنكَرِ وَالْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ
“Албатта, Аллоҳ адолатга, эҳсонга, қариндошларга яхшилик қилишга амр этадир ва фаҳшу мункар ҳамда зулмкорликдан қайтарадир. У сизларга ваъз қилур. Шоядки, эсласангиз”. (Наҳл. 90)
Абдуллоҳ ибн Амр ибн Оссдан (р.а.) ривоят қилинади – Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам:
«Адолатли бўлганлар учун Аллоҳ ҳузурида нурдан бўлган минбарлар бордир», дeдилар. Имом Муслим ривоятлари. (Риёзус солиҳин)
Ҳасан Басрий айтадилар:
"Бир кунлик адолатли ҳукмнинг ажри уйида этмиш йил намоз ўқиган кишининг ажридан афзалроқдир". (Бўстонул орифийн. Абу Лайс Самарқандий. зиёуз.cом кутубхонаси)
   Бир аёл қози Шурайк ибн Убайдуллоҳнинг олдига шикоят билан келди. Унинг айтишига кўра аёл бўстонини халифанинг амакиси, амир Мусо ибн Исога сотмагани учун амир хизматчисига амр қилди боғининг ҳудудидини буздириб ташлаган эди.
Қози аёл билан ўртасидаги муаммони ҳал қилиш учун мажлисга амирни чақиртирди. Амир бу ишга ўзининг номидан вакил қилиб миршабларнинг бошлиғини жўнатди. Қози эса миршабларнинг бошлиғини қаматиб қўйди. Амир буни эшитиб, одамларини жўнатди. Улар келиб қозини айблай бошладилар. Шунда Шурайк:
-   Нима учун амир ҳукм мажлисида иштирок этишга беписандлик қилади? Ё қозилар ҳаммага ҳар хил ҳукм чиқаради деб ўйлаяптими? Адолат амир ва фуқаро учун баробар бўлади! Ҳукм ишига аралашганингиз учун сизларга ҳам жазо қўллашга тўғри келади! – деб уларни ҳам қамаб қўйди.
   Бу воқелардан хабардор бўлган амир отига миниб соқчилари билан қамоқхонага келди ва зўрлик қилиб, мазкур ҳибс қилинганларнинг ҳаммасини қамоқдан чиқартириб юборди. Шунда қози дарҳол Бағдодга – халифанинг олдига, қозилик вазифасидан озод қилишини сўраб сафарга отланди. Бориб халифага:
-   Аллоҳга қасамки, мен аббосийлардан қозиликни сўраб олган эмасман, мени мажбур шу лавозимга қўйишган! Балки ўзлари агар қози бўлсак, ҳар бир аҳкомда эркинлик билан адолатни қарор топтиришимизга ваъда беришган. Энди эса, модомики биз омонатни адо қилишликда шунчалик ожиз эканмиз, ҳукм чиқариш билан шуғуланишга бошқа йўл қолмади! – деди.
   Халифа унинг ишга қайтишини илтимос қилиб шундай деди:
-   Сен боравер. Кимларни ҳибс қилишга буюрган бўлсанг, қайтадан ҳибс қилишингга рухсат бераман.
Шундан сўнг амир ҳибсга олинишга ва ҳукм мажлисида шахсан ўзи айбдор сифатида қатнашишга мажбур бўлди. Қози Шурайк боғни аёлга қайтариб бериб, бузиб ташланган ҳудудни аввалгидек қилиб қайта тиклаб беришликка ҳукм қилди. Ҳукм ижро этилди. (“Қабасот” дан. А. М. Ассоф)

Шаҳобиддин Парпиев. Асака туман бош имом хатиби

Қуръон ўрганиш
Юртимизда ташкил қилинган Қуръон мусобақаси халқимизнинг орзуларини рўёбга чиқариш бўлди. Айни дамда бизларни йўқдан бор қилиб яратган Парвардигорнинг кўрсатмаларини ҳаётга тадбиқ қилиш ҳамдир. Натижада халқимиз орасида Қуръонни ўрганишга қизиқиш ҳар қачонгидан ҳам юқори бўлиб бормоқда.
Анас ибн Моликдан (розияллоҳу таоло анҳу) ривоят қилинади. Пайғамбар (соллаллоҳу алайҳи васаллам):
"Менга умматимнинг ажр-савоби кўрсатилди, ҳаттоки инсон масжиддан чиқариб ташлаган хаснинг савоби ҳам. Лекин мен Қуръон ўқишдан улуғроқ яхшиликни кўрмадим. Менга умматимнинг гуноҳлари кўрсатилди, киши ёд олгандан сўнг эсидан чиқарган оят ёки суранинг гуноҳидан каттароқ гуноҳни кўрмадим", дедилар.
Абу Абдураҳмон Суламий Усмон ибн Аффондан (розияллоҳу анҳу), у зот Набийдан (соллаллоҳу алайҳи васаллам) ривоят қиладилар:
"Сизларнинг энг яхшингиз Қуръонни ўрганиб, уни бошқаларга ўргатганингиздир".
Абдураҳмон:
"Мана шу ҳадис мени шу жойга ўтқизди", дедилар, яъни, инсонларга таълим бериш учун ўтирганларини назарда тутдилар. Зеро, у киши Ҳасан ва Ҳусайннинг (розияллоҳу анҳумо) муаллими эдилар".
Хабарларда келишича, Исрофилнинг (алайҳиссолату вассалом) ёқимли овози бордир. Агар у Қуръон ўқимоқчи бўлса, фаришталар уни тинглаш учун ибодатни тўхтатишади.
Довуднинг (соллаллоҳу алайҳи васаллам) чиройли овозлари бор эди. Агар Забурни ўқисалар, сув музлаб, қушлар ҳавода, ҳайвонлар ва ваҳшийлар ерда тўхтаб қотиб қолар эди. Йиртқичлар чорва ҳайвонларига аралашиб кетарди. У зотдан ўша хато зоҳир бўлгандан сўнг, овозларидаги ҳаловат олиб қўйилди. У зот:
«Эй Раббим, овозимга нима қилдинг?" дедилар. Аллоҳ азза ва жалла ваҳий қилиб айтдики:
"Сен Бизга, Биз сенга бердик ва сен Бизга осийлик қилганингдан кейин эътиборсиз ташлаб қўйдик, агар олдингидек эрта турганингда, сени қабул қилардик".
Қиёмат кунида Исрофилга (алайҳиссалом) Қуръон ўқиш амр қилинади ва Довудга (соллаллоҳу алайҳи васаллам) ҳам ўқиш буюрилади. Ҳазрати  Довуд:
«Эй Раббим, менинг овозим қани?" дейдилар. Шунда:
"Сенга овозинг қайтарилди", дейилади.
У зотга овозлари қайтариб берилади, сўнг ҳужралардан ҳурларнинг овози эшитилади, у овозларни ҳеч ким ҳеч қачон эшитмаган. Аллоҳ азза ва жалла:
"Ёқимли овозларни эшитганмисизлар?" деб айтади.
Шунда ҳижоб кўтарилади ва Аллоҳ уларга:
"Сизларга саломлар бўлсин", дейди.
Бу Аллоҳ таолонинг:
"(Мўминлар Аллоҳга) рўбарў бўладиган кунда уларга (Аллоҳ томонидан йўлланадиган) салом тинчлик-омонлик тилаш бўлур. (Аллоҳ) улар учун улуғ мукофот (яъни, жаннат) тайёрлаб қўйгандир" (Аҳзоб, 44), деган сўзидир. (Бўстонул орифийн. Абу Лайс Самарқандий. зиёуз.cом кутубхонаси)

Шаҳобиддин Парпиев. Асака туман бош имом хатиби

What are some important things that I can develop?

Аҳмад ибн Ҳанбалнинг камтарликлари
Аҳли сунна ва жамоанинг фиқҳий мазҳаббошиларидан тўртинчиси имом Аҳмад ибн Ҳанбал ҳам Марвда ҳижрий 164-санада туғилдилар. Ёшликларида етим қолиб, фақийрлик билан ўсдилар, қийналиб ўқидилар.
Имом Аҳмад Абу Ҳанифанинг бош шогирдларидан бири имом Абу Юсуфдан дарс олдилар.
Имом Аҳмад ибн Ҳанбал ўта камтар инсон бўлган. Бировга ҳеч қачон ўзини мартабали кўрсатмас эди. Инчунун Яҳё ибн Маин роҳимаҳуллоҳ айтади:
"Аҳмад ибн Ҳанбалга ўхшашини кўрмадим. Эллик йил у билан дўстлик қилган бўлсам, бирон марта бизга ўзининг салоҳияти ва яхшилиги билан фахрланмади. У зот роҳимаҳуллоҳ доим: "Биз бир заиф-бечоралармиз", дер эди".
Ҳофиз айтади:
 "Имом Аҳмаднинг Боғдод бозорига тушганини кўрдик. У зот бир боғ ўтин сотиб олиб, елкаларига ортиб олдилар. Одамлар у зотни таниб қолиб, тижоратчилар тижоратини, дўкондорлар дўконини ташлаб, йўловчилар йўлларида тўхтаб, у кишига салом бера бошлашди ва "ўтинни ўрнингизга биз кўтарамиз", дейишди. Шунда у зотнинг қўллари титраб, юзлари қизарди ва кўзлари ёшланиб:
"Биз бир ожиз-бечоралармиз, агар Аллоҳ айбларимизни яширмаганида, шарманда бўлардик", дедилар".
Бир киши имом Аҳмадни мақташ учун ҳузурига келганида:
"Аллоҳга қасамки, бу сўзларга тоқат қилолмайман. Аллоҳга қасамки, агар гуноҳ ва хатоларимни билганингда, бошимдан турпоқ сочиб юборардинг", дедилар.
У зот роҳимаҳуллоҳ:
"Қанийди, машҳурлик менга бегона бўлса! Қанийди, Макка дараларида юрсам-у, одамлар мени танишмаса!"- дердилар". ("Ҳилятул авлия", 9/181. @Hidoyat телеграмм канали)

Шаҳобиддин Парпиев. Асака туман бош имом хатиби

ТАҚВО
Тақво мўмининг энг биринчи сифатидир. У инсонни камолот сари етаклайди. Яратганнинг  ҳузурида олий даражаларга олиб чиқади. Аллоҳ таолонинг ҳурматли бандаларидан қилади. Бу тўғрида кўплаб оятлар бор. Хусусан Ҳужурот сурасида тақводорлар Аллоҳнинг ҳузурида ҳурматли бўлиши ҳақида шундай баён қилинган:
يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُم مِّن ذَكَرٍ وَأُنثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوباً وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ
“Эй одамлар! Биз сизларни бир эркак ва аёлдан яратдик ва сизларни ўзаро танишишингиз учун халқлар ва қабилалар қилиб қўйдик. Албатта, Аллоҳнинг ҳузурида энг ҳурматлигингиз энг тақводорингиздир. Албатта, Аллоҳ билувчи ва хабардор зотдир”.
«Тақво» сўзи луғатда «сақланиш, эҳтиёт бўлиш, қўрқиш, зарарли, қабоҳат ва кароҳиятли нарсалардан четланиш» маъноларини билдиради. Истилоҳда Аллоҳнинг уқубати ва азобларидан сақланиш учун Унинг буйруқларини бажариш, қайтариқларидан четланиш «тақво» дейилади. Тақво Аллоҳ таолодан қўрқиш, ҳаром ва шубҳали нарсалардан тийилишдир. Бундай хислат соҳиби тақводор саналади.
Аллоҳга тақво қилиш ундан қўрқишдир. Аллоҳдан қўрқиш эса, гуноҳ ишларни тарк этиш ва савоб ишларни кўпайтиришга сабаб бўлади.
Бу борада Имом Абул-Лайс шундай дейди (Мукошафат-ул қулуб. Абу Ҳомид Ғаззолий. ziyouz.com кутубхонаси):
Аллоҳдан қўрқишнинг аломати етти нарсада намоён бўлади:
1. Тилда: Аллоҳдан қўрққан одам тилини ёлғондан, ғийбатдан, бошқаларга бўҳтон қилишдан ва бекорчи сўзлар айтишдан тияди. Уни Аллоҳни зикр этувчи, Қуръон ўқувчи ва илмий музокаралар билан машғул аъзо ҳолида шай тутади.
2. Қалбда: Аллоҳдан қўрққан одам қалбида мусулмон қардошларига душманлик хис қилмайди. Ёлғон, бўҳтон ва ҳасад қилиш каби ғайриинсоний туйғуларни қалбидан йўқ қилади. Чунки ҳасад кишининг гўзал амалларини маҳв этади. Шунга кўра, Аллоҳнинг Расули с.а.в. буюради: «Олов ўтинини еб битиргани каби, ҳасад ҳам инсоннинг гўзал амалларини еб битиради». Эй ўқувчи, билки ҳасад қалбларга жойлашган ва жамият ҳаётида катта зарарларга йўл очувчи ёмон бир касалликдир. Қалблардаги хасталиклар, яъни ёмон туйғулар, ёмон феъллар фақат илм ва амал билан даволаниши мумкин.
3. Кўзда: Аллоҳдан қўрққан одам ейишда ҳам, ичишда ҳам, кийишда ҳам ва бошқа хусусларда ҳамкўзини ҳаромдан эҳтиёт қилади. Дунёга ҳирс билан ва ҳар нарсани кўлга киритиш иштиёқи билан эмас, ибрат назари билан қарайди. Ҳалол бўлмаган нарсаларга қарашдан тийилади. Шунинг учун ҳам Аллоҳнинг Расули (с.а.в.) буюради: «Ким кўзини ҳаром нарсалар билан тўлдирса, Аллоҳ ҳам қиёмат куни унинг кўзини олов билан тўлдиради.»
4. Меъдада: Аллоҳдан қўрққан одам меъдасига ҳаром луқма бермайди. Чунки ҳаром луқма ейиш энг катта гуноҳлардан биридир. Шу боис Аллоҳнинг Расули (с.а.в.) буюради:
«Инсон зотининг меъдасига бир луқма ҳаром тушганда бу луқма меъдасида қанча вақт турса, еру кўқдаги фаришталар ҳам шунча вақт унга лаънат ўқийдилар.»
5. Қўлда: Аллоҳдан қўрққан одам қўлини ҳаромга узатмайди, аксинча Аллоҳнинг ризосига уйғун нарсаларга узатади. Каъбдан шундай бир ривоят қолган. Аллоҳ яшил зумраддан бир бино яратган. Бу бинода етмиш минг доира ва ҳар доирада минг хона бор. Бу ерга фақатгина ўзига ҳаром нарса инъом этилганда ёлғиз Аллоҳдан қўрққани учун уни рад этган кишилар киради.
6. Оёкда: Аллоҳдан қўрққан одам исён йўлида эмас, Аллоҳга итоат йўлида одимлайди. Илм-маърифат ва яхши ахлоқ ўрганиш мақсадида олимлар ва солиҳ кишилар мажлисига боради.
7. Итоатда: Аллоҳдан қўрққан одам ёлғиз Аллоҳ ризоси учун унга итоат этади. Риёдан, инсонларга ўзини ва ё ишларини кўз-кўз қилишдан ва иккиюзламачиликдан сақланади.

Шаҳобиддин Парпиев. Асака туман бош имом хатиби