7-bob. Janob Rasulullohning davrlarida Abu Bakrni bir qo‘shni qabila boshlig‘i o‘z himoyasiga olgani va Abu Bakr birlan Quraysh kattalari o‘rtasidagi kelishuv haqida
Janob Rasulullohnint jufti halollari Oisha onamiz raziyallohu anho: «Esimni tanibmanki, ota-onam (Islom) diniga e’tiqod qilishur», — deydilar.
Oisha raziyallohu anho rivoyat qiladilar: «Esimni tanibmanki, ota-onam (Islom) diniga e’tiqod qilishur va deyarli har kuni ertalab yoki kechqurun Janob Rasululloh biznikiga kelib turardilar. Musulmonlar qiyin ahvolga tushib qolganda Abu Bakr Habashiston tarafga hijrat qildilar. Ul kishi «Bark ul-G’imod» degan joyga yetganlarida Qorat qabilasining boshlig‘i Ibn Dag‘ina duch kelib: «Qaerga ketayotirsiz?»— deb so‘radi. Shunda Abu Bakr: «Qavmim meni yurtimdan haydab chiqardi, endi men yer yuzini kezib, rabbimga ibodat qilmoqchiman», — dedilar. Ibn Dag‘ina: «Siz kabi yaxshi inson o‘z yurtidan chiqarib yuborilmas, o‘zi ham chiqmas! Chunki, siz beva-bechoralarga yordam qilib turguvchi, qarindosh-urug‘laringizga mehr-oqibat ko‘rsatguvchi, ko‘pchilikning og‘irini yengil qilguvchi, mehmonnavoz va musibat yetganlarga hamdard kishisiz. Men sizning qo‘shningizdurman, (qo‘shni ersa qo‘shnisiga ozor yetmog‘iga yo‘l qo‘ymas), ortingizga qaytingiz, yurtingizda parvardigoringizga ibodat qilaveringiz!» — dedi-da, ul kishini yuldan qaytarib, Qurayshning ulug‘lari oldiga olib bordi. So‘ng, Ibn Dag‘ina ularga: «Abu Bakrga o‘xshash odamlar yurtidan haydab chiqarilmas, o‘zi ham chiqib ketmas! Kambag‘al-parvar, qarindosh-urug‘ga rahm-shafqatli, ko‘pchilikning g‘amini yeydirgan, mehmondo‘st, musibat tushganga yordam qo‘lini cho‘zadirgln insonni o‘z yurtidan haydaysizlarmi?!» — dedi. Shunda Quraysh zodagonlari Ibn Dag‘inaga quloq solib, Abu Bakrga omonlik va’da qildilar-da, Dag‘inaga: «Abu Bakrga buyur, o‘z uyida rabbiga ibodat qilaversin, qarindosh-urug‘lariga rahm-shafqat qilavsrsin, mehmondo‘stlikni davom ettiraversin, xohlagan (kitobini) o‘qiyvsrsin, lskin bu narsalari birlan bizga aziyat yetkazmasin, namoz va Qur’onni past ovoz birla o‘qisin! Chunki, biz bolalarimiz va ayollarimizning uning ta’siriga berilib ketishlaridan qo‘rqamiz», — deyishdi. So‘ng, Ibn Dag‘ina Abu Bakrga Quraysh urug‘larining so‘zini to‘la-to‘kis yetkazdi. Shu kundan boshlab, Abu Bakr o‘z uylarida toat-ibodat qiladirgan bo‘ldilar. Keyinchalik, ul kishi o‘z hovlilarida bir masjid bino qilib, o‘sha yerda toat-ibodat va Qur’on tilovati birlan mashg‘ul bo‘ldilar. Abu Bakrning namozdagi va undan keyingi tilovatlarini eshitgan mushrik ayol va bolalar ajablanib, hayron bo‘lishib, sekin-asta ul kishining ta’siriga berila boshladi. Abu Bakrning ko‘ngillari juda yumshoq bo‘lib, tilovat chogida o‘zlarini yig‘idan to‘xtata olmasdilar. Bu holat mushrik ayol va bolalarga yanada qattiq ta’sir ko‘rsata boshladi. Bundan xavotirga tushgan Quraysh kattalari Ibn Dag‘inaga odam yuborib: «Biz Abu Bakrdan faqat o‘z uyida toat-ibodat qilishni va boshqalarga eshittirmay tilovat qilishni talab qilgan erdik. Lekin, u hovlisining sahniga masjid qurib olib, o‘sha yerda baralla namoz o‘qib, tilovat qilmoqda. Biz bola-chaqalarimizning uning ta’siriga tushib qolishidan qo‘rqamiz. Agar ibodat birla tilovatni past ovoz birla ado etsa, etsin, aks holda sening himoyangdan voz kechsin! Biz o‘rtamizdagi ahdni buzishni istamadik, ammo unga oshkora tilovat qilishga ruxsat bermagaymiz!» — deyishdi. Keyin, Ibn Dag‘ina Abu Bakrning huzurlariga kelib: «Siz xususingizda Quraysh kattalariga va’da berganimni bilursiz, yo siz toat-ibodatingiz va tilovatingizni baland ovoz birlan o‘qimaysiz yoki men (o‘z) va’damni zimmamdan soqit qilurman, chunki ba’zilarning «Ibn Dag‘ina va’dasining ustidan chiqolmabdi» degan gapini eshitishni xohlamasman!» — dedi. Shunda Abu Bakr: «Men sening himoyangdan voz kechdim, mening molu jonim Ollohning himoyasidadur», — dedilar.
Janob Rasululloh o‘shal kunlari Makkada bo‘lib, musulmonlarga: «Menga xobimda hijrat qiladirgan yerlaringiz ko‘rsatildi. U ikki toshloq o‘rtasidagi xurmozor yerda erkan», — dedilar. Janob Rasululloh shunday deganlaridan keyin, Makkadagi ba’zi musulmonlar va Habashistonga hijrat qilgan kishilar Madina tomon yo‘l oldilar. Hazrat Abu Bakr ham yo‘lga hozirlandilar. Janob Rasululloh buni ko‘rib: «Menga xijrat izn etilguncha kutib turing» — dedilar. Abu Bakr: «Otam sizga fido bo‘lsinlar, siz ruxsat berilishini istaysizmi?» — dedilar. Janob Rasululloh: «Ha», — dedilar. Shundan so‘ng, Abu Bakr Siddiq Janob Rasululloh birlan qiladirgan safarga hozirlik ko‘ra boshladilar. Buning uchun ikkita kuchli tuyani to‘rt oy davomida samur daraxti barglari birlan parvarish qildilar».