139/5. Abu Qatoda aytdilar: «Biz bir nechta kishi Imron ibn Husayn huzurlarida edik. Ichimizda Bushayr ibn Ka’b ham bor edi. Shu payt Imron: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Hayoning hammasi yaxshilik», deganlar», deb aytsalar, Bushayr ibn Ka’b: «Ba’zi kitob yoki hikmatda ko‘rganmizki, hayoda Alloh uchun viqorli va xotirjam bo‘lish bor hamda unda zaiflik ham bor», dedi. Imronning Bushayr aytgan so‘zga achchiqlari keldi, hatto ikki ko‘zlari qizarib ketdi. Imron: «Men senga Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytgan so‘zlarini zikr qilsam, sen unga qarshi bo‘lmoqdasan», dedilar. Keyin yana Imron shuni aytsalar, Bushayr ham o‘z so‘zini gapirdi. Imronning yana achchiqlari chiqdi. Shunda biz: «Ey Abu Nujayd (ya’ni, Imron), Bushayr bizdan (ya’ni, musulmon), uning zarari yo‘q (ya’ni, u munofiq ham, zindiq ham emas)», deb aytdik». Bu yerda yuqoridagi hadis takror kelgan.