331/2. Nofe’ roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Abdulloh ibn Umar aytishlaricha, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam kunlarning birida odamlar orasida, Masih Dajjolni zikr qildilar. Va u zot: «Albatta Alloh taolo g‘ilay ko‘zli emas. Ogoh bo‘ling, albatta Masih Dajjolning o‘ng ko‘zi g‘ilaydir. Go‘yoki uning (o‘sha g‘ilay ko‘zi) uzum donasi kabi irg‘ib chiqqandek», deb, u zot yana: «Kechalarning birida tushimda Ka’ba oldida turganim ko‘rsatildi. Shunda chiroyli, bug‘doyrang bir kishi turibdi. (Uning) uzun sochi ikki yelkasi orasiga tushib turar edi. Sochi taralgan va boshidan suv tomchilab turar, qo‘lini esa ikki kishi yelkasiga qo‘yib olib, ular orasida Baytullohni tavof qilar edi. Men: «Bu kim?» desam, ular: «Masih ibn Maryam», deb aytishdi. Keyin u zotning orqalarida kalta bo‘yli, jingalak sochli, o‘ng ko‘zi g‘ilay, odamlardan Ibn Qatonga ko‘proq o‘xshab ketadigan bir kishini ko‘rdim. U ikki qo‘lini ikki kishi yelkasiga qo‘yib olib, Baytullohni tavof qilar edi. Men: «Bu kim?» desam, ular: «Bu Masih Dajjoldir», deb aytishdi», dedilar.