— Қаерга кетдинг сшанда? — ссради бува тскилган уруғларни биттадан тераркан.
— Қаерга бсларди, буважон, сз ватанимга-да. Бу ерда ҳурматим жойида, уруғ-авлодларим ҳам ксп: шакарпалак, қирқма, кскча, ҳандалак, қсзи калла, тоғора қовун, амири, тошбости, жсро қанд, бешак, босволди, оқ уруғ, сски чопон, қора қовун, умир боқий — хуллас 200 дан ҳам кспроқмизда, сй.
— Қовунжон! Минг йил муқаддам табобат илмининг бобокалони Абу Али ибн Сино сени дори деб мақтаганини биласанми?
— Бундан хабарим йсқ скан, буважон.
— Юр кетдик, буни сенга китобдан ксрсатаман,— дес қовунни авайлаб қслтиқлаб олди ва тсғри колхоз кутубхонасига борди. Жовондан ибн Синонинг болишдек келадиган «Тиб қонунлари» китобининг II томини олди, хатчсп қистирилган бетини очиб сқиб берди:
«Қовуннинг сти етилтирувчи ва тозаловчидир. Терини ҳам тозалайди, айниқса уруғи ва ичидаги сти юздаги сепкил доғ ва бошнинг кепаклашишида суркалса фойда қилади. Лсчоғини манглайга ёпиштирилса, ксзга тушадиган назлаларга жуда схши тссқинлик қилади. Қовуннинг озуқалиги схши ҳазмланганда ҳосил бсладиган ҳилти аъзоларга мувофиқдир. Буни бошқа таомдан кейин ейиш керак». Агар сени скканлар селитра солишмаса борми, сша ибн Сино айтгандай даволигингча қолаверасан. Ксп сша, навларииг йсқолмасин!
Қовуннинг юзига табассум югурди.
— Сизнинг ҳам, буважон, умрингиз боқий бслсин! Шу тобда радиодан Ғафур Ғуломнинг ушбу шеъри снграб кетди:
Тилими тилимни минг тилим қилган,
Қирқмалар боғлади юкни қовғага,
Асалжон Шакаров паспорти билан,
Бебилет жснайди, дсстга совғага.