- Demen tuzukmi?
- Ha.
- Ishonching komilmi?
- Ha.
U Katerinaga diqqat bilan qaradi.
- Agar biror narsa yuz bergan bo’lsa"¦ menga aytarding, to’yorimi? Men Demenni nazarda tutyapman.
- Demenga nima bo’lishi mumkin, Jeremi? O’yolimizga nima bo’lishi mumkin? Axir biz baxtlimiz-ku!
Katerina jilmaydi, ammo uning yuzida g’amginlik alomatlari sezildi.
- Aytmoqchimanki, uyimizning eshigi faqat yaxshilik uchun ochiq. Qora bulutlar bizning uyni chetlab o’tadi.
- Nima bo’ldi o’zi? — xotirjamlik bilan so’radi Torn.
Katerina boshini egdi.
- Men shifokorga borishim kerak shekilli. — Uning ko’zlarida qayg’u ifodasi ko’rindi. — Men"¦ qo’rqyapman. Oddiy odam mendek qo’rqmaydi.
- Keti, - pichirladi Torn. — Nimadan qo’rqyapsan?
- Agar buni aytsam, sen meni tashlab ketasan.
- Yo’q, - dedi u. — Yo’q"¦ men seni sevaman.
- Unda menga yordam ber, - iltimos qildi u. — Shifokor top.
Uning ko’zlaridan yosh tomchiladi. Torn uning qo’lini ushladi.
- Albatta, - dedi u. — Albatta.